ผลของการจัดโปรแกรมบริการพยาบาลที่เสริมสร้างความรู้และความสามารถในการบริหารมือด้วยตนเองต่อความรุนแรงของอาการและความสามารถในการใช้มือของผู้ป่วยกลุ่มอาการอุโมงค์ข้อมือที่บำบัดแบบผู้ป่วยนอก

Abstract

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลอง มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของการจัดโปรแกรมบริการ พยาบาลที่เสริมสร้างความรู้และความสามารถในการบริหารมือด้วยตนเองต่อความรุนแรงของอาการและ ความสามารถในการใช้มือของผู้ป่วยกลุ่มอาการอุโมงค์ข้อมือที่บำบัดแบบผู้ป่วยนอก กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ผู้ป่วยที่ได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรคกลุ่มอาการอุโมงค์ข้อมือที่มารับบริการ ที่ต้องตรวจศัลยกรรมกระดูกและข้อ แผนกผู้ป่วยนอก โรงพยาบาลสุราษฎร์ธานี จำนวน 40 ราย แบ่งเป็น 2 กลุ่ม คือ กลุ่มที่ได้รับบริการตามกิจวัตร และกลุ่มที่ได้รับบริการพยาบาลตามโปรแกรม กลุ่มละ 20 ราย เครื่องมือในการวิจัย ได้แก่ 1) โปรแกรมบริการพยาบาลที่เสริมสรัางความรู้และความสามารถในการบริหารมือด้วยตนเองสำหรับผู้ป่วยกลุ่มอุโมงค์ข้อมือที่ผู้วิจัยสร้างขึ้น 2) แบบสอบถามข้อมูลทั่วไป 3) แบบสอบถามบอสตัน ฉบับภาษาไทยของ สิทธิพงษ์ อุปถัมค์ และ วิลู กำเหนิดดี (2008) ซึ่งประกอบด้วย ส่วนที่ 1 ประเมินความรุนแรงของอาการ จำนวน 11 ข้อ และ ส่วนที่ 2 ประเมินความสามารถในการใช้มือ จำนวน 8 ข้อ 4) แบบประเมินความเจ็บปวดแบบตัวเลข 1-10 และ 5) แบบประเมินความพึงพอใจในโปรแกรมที่ได้รับที่ผู้วิจัยสร้างขึ้น จำนวน 15 ข้อ เครื่องมือทั้งหมดผ่านการตรวจสอบความตรงตามเนื้อหาโดยผู้ทรงคุณวุฒิ จำนวน 5 ท่าน ความเที่ยงของแบบสอบถามบอสตัน ในส่วนของแบบวัดความรุนแรงของอาการ เท่ากับ 0.90 และความสามารถในการใช้มือ เท่ากับ 0.95 และความเที่ยงของแบบประเมินความพึงพอใจ เท่ากับ 0.80 วิเคราะห์ข้อมูลโดยการใช้สถิติ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่ามัธยฐาน ส่วนเบี่ยงเบนควอไทล์ เปรียบเทียบความแตกต่างของของสองกลุ่มด้วยสถิติ Mann-Whitney U Test ผลการวิจัยพบว่าผู้ป่วยที่ได้รับบริการตามโปรแกรมมีความรุนแรงของอาการลดลงมีความสามารถ ในการใช้มือเพิ่มขึ้น และมีความเจ็บปวดน้อยกว่าผู้ป่วยที่ได้รับบริการตามกิจวัตรอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < 0.001) และ มีความพึงพอใจในโปรแกรมในระดับมาก (M = 3.94)