Please use this identifier to cite or link to this item:
https://ir.stou.ac.th/handle/123456789/2490| Title: | การปรับตัวของแรงงานหลังวิกฤตเศรษฐกิจปีพ.ศ.2540 |
| Other Titles: | Labour adaptation after economic crisis in 1997 |
| Authors: | ศิริพร สัจจานันท์, อาจารย์ที่ปรึกษา พรทิพย์ จันทปัชโชติ, 2502- มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. สาขาวิชาเศรษฐศาสตร์ |
| Keywords: | มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. แขนงวิชาเศรษฐศาสตร์ -- การศึกษาเฉพาะกรณี ค่าจ้างกับแรงงาน -- ไทย ผลิตภาพแรงงาน -- ไทย การศึกษาอิสระ -- เศรษฐศาสตร์ |
| Issue Date: | 2547 |
| Publisher: | มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช |
| Abstract: | การศึกษาค้นคว้าอิสระนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อให้ทราบถึงการปรับตัวของแรงงานหลังวิกฤตเศรษฐกิจ ปี พ.ศ. 2540 และข้อควรพัฒนาของแรงงานไทยที่สอดคล้องกับโครงสร้างแรงงานในภาคเกษตรกรรม และนอก ภาคเกษตรกรรมในอนาคต โดยศึกษาวิเคราะห์จากข้อมูลของกรมแรงงานและสวัสดิการสังคม สำนักงานพัฒนา เศรษฐกิจและสังคมแห่งชาดิ สถาบันการวิจัยเพื่อการพัฒนาประเทศไทย ธนาคารแห่งประเทศไทย กระทรวง อุตสาหกรรม ธนาคารพาณิชย์และธนาคารแห่งประเทศไทย และวิธีการศึกษาเป็นแบบเชิงพรรณาจากข้อมูล ทุติยภูมิจากแหล่งข้อมูลดังกล่าว ผลการศึกษาพบว่าแรงงานปรับตัวคืนถิ่นสู่ภาคการเกษตรระหว่างปี พ.ศ. 2540 - พ.ศ. 2541 ดัชนี ค่าจ้างที่เป็นตัวเงิน ดัชนีค่าจ้างที่แท้จริง และต้นทุนแรงงานต่อประสิทธิภาพแรงงานลดลงต่อเนื่องหลายปีจากการ ลดต้นทุนการผลิต การจ้างแรงงาน ในทุกอุตสาหกรรม ขณะนั้นภาคเกษตรกรรมมีผลิตภาพเพิ่มสูงขึ้น และ ค่าเงินบาทที่ลดลงส่งผลให้ภาคส่งออกขยายตัวขึ้นภาคอุตสาหกรรมปรับใช้เทคโนโลยีที่ทันสมัยแทนแรงงาน เพิ่มขึ้น หมวดตัวกลางทางการเงิน อสังหาริมทรัพย์ และการขายส่งมีการจ้างงานมากที่สุดตามลำด้บ หมวด ตัวกลางทางการเงิน อสังหาริมทรัพย์ และการขนส่งได้รับค่าจ้างตัวเงิน และค่าจ้างที่แท้จริงสูงกว่าหมวด อุตสาหกรรมอื่นๆ หมวดการก่อสร้าง ตัวกลางทางการเงิน และการขายส่งมีประสิทธิภาพของแรงงานสูง หมวด อสังหาริมทรัพย์ การขนส่ง และการทำเหมืองแร่มีต้นทุนต่อประสิทธิภาพสูง ขณะที่หมวดอื่นๆ มีต้นทุนต่อ ประสิทธิภาพสูงขึ้นเนื่องมาจากการใช้เครื่องจักร เครื่องมือที่ทันสมัยเพิ่มขึ้น ต้นทุนต่อประสิทธิภาพแรงงานยิ่ง สูงขึ้นเพราะต้องจ้างแรงงานที่มีทักษะสูงขึ้น แรงงานฝีมีอด้านก่อสร้าง มีทักษะทางด้านภาษาทั้งก่อนและหลัง วิกฤตเศรษฐกิจยังคงขาดแคลน แรงงานนิยมมีสวัสดิการพนักงานที่มีมากกว่าการเรียกร้องค่าจ้าง ช่วงการฟื้นตัว ในปี พ.ศ. 2542 - พ.ศ. 2543 ธุรกิจยังคงขาดแคลนแรงงานที่มีฝีมือ และนิยมจ้างงานแบบเหมาช่วงเพราะสามารถ ลดต้นทุนการผลิตได้ทันที สรุปการปรับตัวของความต้องการแรงงานมีฝีมือที่เพิ่มขึ้นนอกภาคเกษตรตามการฟื้นตัวในปี 2543 ทำให้เกิดการปรับตัวของหน่วยงานต่าง ๆ ดังนั้น จึงควรมีการศึกษา (1) เชิงลึกรายอุตสาหกรรมโดยเฉพาะ อุตสาหกรรมที่ประเทศได้เปรียบเพื่อให้มีการพัฒนาแรงงานที่สอดคล้องกับความต้องการของแรงงานจริง (2) การ จ้างงานตํ่าระดับด้านการศึกษาาเพี่อให้เกิดประโยชน์สูงสุดจากการใช้ทรัพยากรแรงงานของประเทศ (3) เชิงปริมาณ เช่นปัจจัยอะไรที่มีผลต่อการย้ายถิ่นแรงงานต่อไป |
| URI: | http://ir.stou.ac.th/handle/123456789/2490 |
| Appears in Collections: | Econ-Independent study |
This item is licensed under a Creative Commons License
