การวิเคราะห์การดำเนินงานและปัจจัยกำหนดสินเชื่อที่อยู่อาศัย : กรณีศึกษาธนาคารอาคารสงเคราะห์

Abstract

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาการดำเนินงานของธนาคารอาคารสงเคราะห์ (2) ศึกษาปัจจัยกำหนดอุปทานสินเชื่อเพื่อที่อยู่อาศัยของธนาคารอาคารสงเคราะห์ โดยได้ทำการ เก็บข้อมูลทุติยภูมิรายปีระหว่างปี 2529-2549 จากธนาคารแห่งประเทศไทย และธนาคารอาคารสงเคราะห์ เพื่อนำมาใช้ในการวิเคราะห์เชิงพรรณาและเชิงปริมาณ ชึ่งเป็นการสร้างแบบจำลองใน รูปแบบสมการถดถอยเชิงซ้อน เพื่อศึกษาปัจจัยที่กำหนดอุปทานสินเชื่อและประมาณการค่า สัมประสิทธิ์ของตัวแปรด้วยวิธีกำลังสองน้อยที่สุด ธนาคารอาคารสงเคราะห์ให้บริการสินเชื่อเพื่อที่อยู่อาศัยเท่านั้น โดยแยกเป็นสินเชื่อ บุคคลทั่วไป และสินเชื่อบุคคลโครงการ ส่วนแบ่งตลาดสินเชื่อที่อยู่อาศัยของธนาคารมีแนวโน้ม เพิ่มขึ้นตลอด ในปี พ.ศ. 2549 ส่วนแบ่งตลาดสินเชื่อที่อยู่อาศัยบุคคลทั่วไปอยู่ที่ร้อยละ 39.2 ในขณะที่ธนาคารรับฝากเงินจากบุคคลทั่วไป บริษัทต่างๆ รวมทั้งรัฐวิสาหกิจ โดยมีเงินฝาก 4 ประเภท คือ เงินฝากกระแสรายวัน เงินฝากออมทรัพย์ เงินฝากสินเคหะและเงินฝากประจำ โดยเงิน ฝากมีสัดส่วนประมาณร้อยละ 78.2 ของแหล่งเงินทุนทั่งหมดในปี 2549 ในการระดมเงินฝาก ธนาคารใช้กลยุทธ์เสนออัตราดอกเบี้ยเงินฝากสูงกว่าธนาคารพาณิชย์ทั่วไป ผลการวิเคราะห์การถดถอยเชิงซ้อนพบว่า ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อปริมาณการให้สินเชื่อที่ อยู่อาศัยของธนาคารอาคารสงเคราะห์ ได้แก่ตัวแปรรายได้ต่อคนต่อปี ชึ่งมีความสัมพันธ์ในทิศทาง เดียวกันกับปริมาณสินเชื่อที่อยู่อาศัยอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ณ ระดับความเชื่อมั่น 95% ส่วน ปริมาณเงินฝากรวม และปริมาณเงินกู้ยืม ต่างมีความสัมพันธ์ในทิศทางเดียวกันกับปริมาณสินเชื่อ เพื่อที่อยู่อาศัยอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ณ ระดับความเชื่อมั่น 99% ปัจจัยอีก 3 ปัจจัยได้แก่ ปัจจัย ด้านอัตราดอกเบี้ย เงินสำรองตามกฎหมาย และอัตราเงินเฟ้อ ไม่มีความสัมพันธ์กับปริมาณสินเชื่อที่ อยู่อาศัยอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ณ ระดับความเชื่อมั่น 95%