ปัญหาทางกฎหมายเกี่ยวกับการออกข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบล

Abstract

การศึกษาค้นคว้าอิสระเรื่องปัญหาทางกฎหมายเกี่ยวกับการออกข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบล เป็นการศึกษาปัญหาทางกฎหมายเกี่ยวกับการออกข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลโดยมีวัตถุประสงค์ของการศึกษา ดังนี้ 1) เพื่อการศึกษาแนวคิด ทฤษฎีการกระจายอำนาจ การปกครองท้องถิ่น การตรากฎหมายระดับรอง การควบคุมการออกกฎหมายระดับรอง การออกข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบล มาตรการการลงโทษ 2) เพื่อศึกษากฎหมายที่เกี่ยวกับการออกข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบล 3) เพื่อศึกษาขอบเขตอำนาจในการออกข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบล ตามพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. 2537 และแก้ไขเพิ่มเติมถึงฉบับที่ 6 พ.ศ. 2552 และระเบียบข้อบังคับของกระทรวงมหาดไทยที่ออกโดยอาศัยอำนาจตามพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. 2537 และแก้ไขเพิ่มเติมถึงฉบับที่ 6 พ.ศ. 2552 พระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. 2535 พระราชบัญญัติควบคุมอาคาร พ.ศ. 2522 4) เพื่อวิเคราะห์ปัญหาข้อกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับการออกข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบล การศึกษาค้นคว้าอิสระเรื่องนี้ เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยการดำเนินการค้นคว้าเอกสาร ใช้วิธีการศึกษาวิจัยเอกสาร โดยศึกษาวิเคราะห์จากเอกสารปฐมภูมิ ได้แก่ รัฐธรรมนูญ กฎหมายที่เกี่ยวข้องกับการออกข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลพระราชบัญญัติ กฎและระเบียบต่าง ๆ ตลอดจนเอกสารทุติยภูมิ ได้แก่ บทความทางวิชาการ รายงานการวิจัยและสื่ออิเลคทรอนิกส์สารสนเทศ (Internet) ที่มีเนื้อหาสาระเกี่ยวข้องกับประเด็นที่ศึกษาในครั้งนี้ ผลจากการที่ได้ศึกษาพบว่า การออกข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบล เป็นการกระทำในทางปกครองต้องชอบด้วยกฎหมาย ตามมาตรา 71* มาตรา 67 และมาตรา 68 แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. 2537 และแก้ไขเพิ่มเติมถึงฉบับที่ 6 พ.ศ. 2552 ถือว่าเป็นกฎหมายลำดับรองมีสภาพบังคับเป็นการทั่วไปปัญหาการออกข้อบัญญัติในการกำหนดวิธีการตราข้อบัญญัติภายใต้รูปแบบและวิธีการออกตามกฎหมายจัดตั้งและถ่ายโอนภารกิจกระจายอำนาจภายใต้เงื่อนไขเละเทคนิคเฉพาะโดยไม่ขัดหรือแย้งต่อกฎหมายกำหนดเรื่องนั้นและมีบทกำหนดโทษผู้ละเมิดที่ซ้ำซ้อนและขัดหรือแย้งกับกฎหมายแม่บท อาจนำไปสู่การเพิกถอนจากการออกข้อบัญญัติโดยมิชอบด้วยกฎหมายได้ ซึ่งไม่เป็นอิสระตามหลักการบริหารและกระจายอำนาจอย่างแท้จริง ฉะนั้น การออกข้อบัญญัติต้องเป็นไปตามแนวคิดการปกครองท้องถิ่นตามอำนาจหน้าที่และหลักการกระจายอำนาจอย่างแท้จริงและแก้ไขบทกำหนดโทษละเมิดข้อบัญญัติจากปรับผู้ฝ่าฝืนข้อบัญญัติเป็นโทษทางปกครองควบคู่โทษทางอาญาเพื่อให้ท้องถิ่นบริหารจัดการท้องถิ่นเองอย่างอิสระสามารถตอบสนองความต้องการและแก้ไขปัญหาของท้องถิ่นเองเพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์ตามเจตนารมณ์ของกฎหมายแม่บทและเชิงพื้นที่อย่างเหมาะสมทันต่อการเปลี่ยนแปลงในสถานการณ์ปัจจุบัน