การกระจายอำนาจสู่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในบริบทของรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย ฉบับ พ.ศ. 2540 ถึง พ.ศ. 2550

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา (1) สาระสำคัญของการกระจายอำนาจสู่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในบริบทของรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย ฉบับ พ.ศ.2540 ถึง พ.ศ.2550 (2) ปัญหา อุปสรรคในการกระจายอำนาจสู่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น (3) เพื่อเสนอแนะแนวทางการปรับปรุงแก้ไขและพัฒนาการกระจายอำนาจสู่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นผลการวิจัยพบว่า (1) สาระสำคัญของรัฐธรรมนูญในการกระจายอำนาจฯ ได้แก่ ความเป็นอิสระขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในการบริหารจัดการและบริการนโยบายสาธารณะของท้องถิ่น สำหรับส่วนกลางและส่วนภูมิภาคจะทำหน้าที่กำกับดูแลเท่าที่จำเป็น (2) ปัญหา อุปสรรค ของการกระจายอำนาจฯได้แก่ ปัญหาเชิงนโยบายที่เกิดจากรัฐบาลและนักการเมืองไม่มีเจตนารมณ์และจิตสำนึกในการกระจายอำนาจอย่างแท้จริง ปัญหาในทางปฏิบัตินั้นเกิดจากส่วนราชการและข้าราชการไม่มีความกระตือรือร้นในการถ่ายโอนอำนาจเท่าที่ควร เนื่องจากไม่ต้องการสูญเสียบทบาทหน้าที่ อำนาจ สิทธิ และผลประโยชน์จากภารกิจที่ต้องถ่ายโอน ปัญหาสุดท้ายเกิดจากองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นเองที่ยังไม่มีความพร้อมรองรับการถ่ายโอนอำนาจ ไม่มีความรู้ ความสามารถหรือทักษะต่อภารกิจนั้น ๆ เพียงพอ และไม่กระตือรือร้นในการประสานขอรับการถ่ายโอนภารกิจ เนื่องจากกลังการเปลี่ยนแปลงที่เคยมีผลประโยชน์ทับซ้อน ตลอดจนการเมืองภายในท้องถิ่นเอง (3) ข้อเสนอแนะในการแก้ปัญหาคือ รัฐบาลต้องแสดงเจตนารมณ์ในการแก้ไขปัญหาการกระจายอำนาจอย่างชัดเจนเป็นลำดับแรก เพื่อให้ผู้ปฏิบัติทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้องร่วมมือร่วมใจกันดำเนินการตามแผนการปฏิบัติที่มีอยู่แล้ว ข้าราชการต้องเสียสละเพื่อประเทศชาติโดยส่วนรวม องค์กรปกคอรงส่วนท้องถิ่นต้องพัฒนาให้มีความพร้อมและเป็นฐานแหล่งความรู้ให้แก่ประชาชนในการพัฒนาประชาธิปไตย ตลอดจนการมีส่วนร่วมของประชาชน