Please use this identifier to cite or link to this item: https://ir.stou.ac.th/handle/123456789/11315
Full metadata record
DC FieldValueLanguage
dc.contributor.advisorเฉลิมศักดิ์ ตุ้มหิรัญth_TH
dc.contributor.authorวิกัณตา ช่วยนุกูล, 2533-th_TH
dc.contributor.otherมหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. สำนักบัณฑิตศึกษาth_TH
dc.date.accessioned2024-01-29T02:37:45Z-
dc.date.available2024-01-29T02:37:45Z-
dc.date.issued2564-
dc.identifier.urihttps://ir.stou.ac.th/handle/123456789/11315en_US
dc.descriptionวิทยานิพนธ์ (กษ.ม. (ส่งเสริมและพัฒนาการเกษตร))--มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช, 2564th_TH
dc.description.abstractการวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) สภาพทั่วไป สภาพทางสังคมและเศรษฐกิจของเกษตรกร 2) กระบวนการผลิตมังคุดและการปฏิบัติทางการเกษตรที่ดีของเกษตรกร 3) ปัญหาและข้อเสนอแนะในการผลิตมังคุดตามการปฏิบัติทางการเกษตรที่ดี 4) การได้รับและความต้องการการส่งเสริมการผลิตมังคุดตามการปฏิบัติทางการเกษตรที่ดีและ 5) วิเคราะห์แนวทางการผลิตมังคุดตามการปฏิบัติทางการเกษตรที่ดี ผลการวิจัย พบว่า 1) เกษตรกรที่ได้รับการรับรอง ส่วนใหญ่เป็นเพศชาย อายุเฉลี่ย 55.48 ปี มีประสบการณ์ปลูกมังคุด 23.88ปีเป็นสมาชิกกลุ่มแปลงใหญ่ มีพื้นที่ปลูกมังคุดเฉลี่ย 6.67 ไร่ ส่วนเกษตรกรที่ไม่ได้รับการรับรองส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง มีอายุเฉลี่ย 50.99 ปีมีประสบการณ์ปลูกมังคุด 19.10 ปี ไม่เป็นสมาชิกกลุ่มเกษตรกร/สถาบันเกษตรกร มีพื้นที่ปลูกมังคุดเฉลี่ย 4.41 ไร่ และเกษตรกรทั้งสองกลุ่มส่วนใหญ่จบการศึกษาระดับประถมศึกษา 2) เกษตรกรที่ได้รับการรับรองปลูกมังคุดระยะห่าง8x8 เมตร ส่วนเกษตรกรที่ไม่ได้รับการรับรองเป็นสวนดั้งเดิมไม่กำหนดระยะปลูกโรคระบาดและแมลงศัตรูมังคุดที่ทั้งสองกลุ่มพบมากที่สุด คือ เนื้อแก้วยางไหล และเพลี้ยไฟ ต้นทุนเฉลี่ยรวมของทั้งสองกลุ่มเมื่อทดสอบค่าทีไม่มีความแตกต่างกัน แต่ราคาผลผลิตมังคุด (บาท/ก.ก.) และปริมาณผลผลิตมังคุด (ก.ก./ไร่/ปี)ของเกษตรกรที่ได้รับการรับรองสูงกว่าเกษตรกรที่ไม่ได้รับการรับรอง เกษตรกรที่ได้รับการรับรองมีการปฏิบัติตามการปฏิบัติทางการเกษตรที่ดีของมังคุดในระดับที่สูงกว่าเกษตรกรที่ไม่ได้รับการรับรองทุกข้อกำหนด 3) ปัญหาของเกษตรกรทั้งสองกลุ่ม คือ เรื่องผลิตผลผลิตผิวสวยปลอดศัตรูพืช และมีข้อเสนอแนะให้รัฐบาลช่วยพยุงราคา กระจายผลผลิตและแก้ปัญหามังคุดล้นตลาด 4) เกษตรกรที่ได้รับการรับรองมีการได้รับความรู้ในระดับที่สูงกว่าและต้องการช่องทางการส่งเสริมผ่านสื่อบุคคล และวิธีบรรยาย ส่วนเกษตรกรที่ไม่ได้รับการรับรองต้องการผ่านช่องทางสื่อออนไลน์ และวิธีบรรยาย และ 5) แนวทางส่งเสริม คือ ส่งเสริมให้เกษตรกรที่ไม่ได้รับการรับรองมีการรวมกลุ่ม เพื่อง่ายต่อการผลิตมังคุดให้เป็นมาตรฐานเดียวกัน และส่งเสริมเกษตรกรที่ได้รับการรับรองบันทึกข้อมูลกิจกรรมการเกษตรth_TH
dc.formatapplication/pdfen_US
dc.language.isothen_US
dc.publisherมหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราชth_TH
dc.rightsมหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราชth_TH
dc.rightsAttribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0)en_US
dc.rights.urihttps://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/en_US
dc.sourceBorn digitalen_US
dc.subjectมังคุด--ไทย--นครศรีธรรมราช--การผลิตth_TH
dc.subjectการปฏิบัติทางการเกษตรที่ดีth_TH
dc.titleการส่งเสริมการผลิตมังคุดตามการปฏิบัติทางการเกษตรที่ดีของเกษตรกร ในอำเภอพรหมคีรี จังหวัดนครศรีธรรมราชth_TH
dc.title.alternativeExtension for mangosteen production in according with good agricultural practices of farmer in Phrom khiri district, Nakhon Si Thammarat Provinceen_US
dc.typeThesisen_US
dc.degree.nameเกษตรศาสตรมหาบัณฑิตth_TH
dc.degree.levelปริญญาโทth_TH
dc.degree.disciplineสาขาวิชาเกษตรศาสตร์และสหกรณ์th_TH
dc.degree.grantorมหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราชth_TH
dc.description.abstractalternativeThe objectives of this research were to study 1) general, social and economic conditions of the farmers 2) the process of mangosteen production and good agricultural practice of the farmers 3) problems and suggestions about mangosteen production in compliance with good agricultural practice 4) the extension obtained and requirement for mangosteen production in compliance with good agricultural practice and 5) the analysis of guidelines for mangosteen production in compliance with good agricultural practice. The population in this study was 2 groups of mangosteen growers in Phromkhiri district, Nakhon Si Thammarat province who had registered with the department of agricultural extension in the year 2020 i.e. 212 mangosteen growers who were good agricultural practice certified and 1,416 mangosteen growers who were uncertified. The sample size of 104 certified mangosteen growers were chosen randomly by using Taro Yamane formula. 104 uncertified mangosteen growers were chosen randomly. Data were collected by using interview questions and were analyzed by using statistics i.e. frequency, percentage, maximum value, minimum value, mean, standard deviation, correlation analysis and T-test. The results showed that 1) most of the certified mangosteen growers were male with the average age of 55.48 years. The average number of years of experience in mangosteen production was 23.88 years. They were members of a collaborative group. The average area for mangosteen production was 6.67 rai. Most of the uncertified mangosteen growers were female with the average age of 50.99 years. The average number of years of experience in mangosteen production was 19.10 years. They were not members of any farmer group/agricultural institution. The average area for mangosteen production was 4.41 rai. Most of the certified and uncertified mangosteen growers completed primary education. Planting distance done by the certified growers was 8×8 meters while the uncertified growers had no planting distance. The most common disease and insect pest of mangosteen found in both certified and uncertified orchards were yellow sap contamination, translucent flesh disorder and thrips. T-test analysis showed that the average total cost of both groups of mangosteen grower were not different. The price of mangosteen (baht/kg) and the yield (kg/rai/year) of the certified mangosteen growers were higher than those of uncertified mangosteen growers. The certified mangosteen growers practiced in compliance with good agricultural practice more than the uncertified mangosteen growers. 3) The problem that both certified and uncertified growers found was pest-free product. They suggested the government have a price support scheme, help with product distribution and excess supply. 4) The certified growers had more knowledge than the uncertified growers and required extension by personal media with lecture method while the uncertified growers required extension by online media with lecture method. 5) The extension guideline was to promote the uncertified growers to form a group so as to have the same production standard. Meanwhile, the certified growers should record their production activities.en_US
dc.contributor.coadvisorจินดา ขลิบทองth_TH
Appears in Collections:Agri-Theses

Files in This Item:
File Description SizeFormat 
FULLTEXT.pdfเอกสารฉบับเต็ม21.48 MBAdobe PDFView/Open


This item is licensed under a Creative Commons License Creative Commons