การไกล่เกลี่ยข้อพิพาทเกี่ยวกับความรับผิดทางละเมิดของเจ้าหน้าที่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น

Abstract

การศึกษาค้นคว้าอิสระนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาแนวคิดและทฤษฎีเกี่ยวกับการปกครองท้องถิ่น ความรับผิดทางละเมิดของเจ้าหน้าที่ การไกล่เกลี่ยข้อพิพาท การไกล่เกลี่ยข้อพิพาทในคดีปกครอง การดำเนินการ ทางละเมิดของเจ้าหน้าที่และการไกล่เกลี่ยข้อพิพาทในคดีปกครองในระบบกฎหมายไทย และแนวทางในการ แก้ไขปรับปรุงกฎหมายว่าด้วยความรับผิดทางละเมิด ในส่วนที่เกี่ยวกับการไกล่เกลี่ยข้อพิพาทความรับผิด ทางละเมิดของเจ้าหน้าที่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ผลการศึกษาพบว่า พระราชบัญญัติความรับผิดทางละเมิดของเจ้าหน้าที่ พ.ศ. 2539 และ ระเบียบสำนักนายกรัฐมนตรี ว่าด้วยหลักเกณฑ์การปฏิบัติเกี่ยวกับความรับผิดทางละเมิดของเจ้าหน้าที่ พ.ศ. 2539 ไม่ได้บัญญัติให้อำนาจองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นดำเนินการไกล่เกลี่ยข้อพิพาททางละเมิดและ ประนีประนอมยอมความกัน องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นจึงไม่สามารถดำเนินการไกล่เกลี่ยข้อพิพาททางละเมิดได้ ผู้ศึกษาขอเสนอแนวทางว่า ควรมีการแก้ไขปรับปรุงในส่วนของบทบัญญัติในระเบียบสำนักนายกรัฐมนตรี ว่าด้วยหลักเกณฑ์การปฏิบัติเกี่ยวกับความรับผิดทางละเมิดของเจ้าหน้าที่ พ.ศ. 2539 โดยกำหนดให้ผู้บริหารท้องถิ่น มีอำนาจในการนำข้อพิพาทเกี่ยวกับความรับผิดทางละเมิดของเจ้าหน้าที่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น เข้าสู่กระบวนการไกล่เกลี่ยข้อพิพาทได้เท่าที่ไม่เป็นการขัดต่อกฎหมายที่ใช้บังคับอยู่และจะต้องไม่กระทบต่อ ประโยชน์สาธารณะ และกำหนดให้อายุความในการฟ้องคดีสะดุดหยุดอยู่ นับแต่วันที่คู่กรณีทั้งสองฝ่ายลงลายมือชื่อ ยินยอมเข้าสู่กระบวนการไกล่เกลี่ยจนถึงวันที่สั่งจำหน่ายข้อพิพาทหรือวันที่คู่กรณีทำสัญญาประนีประนอม ยอมความกัน รวมทั้งกำหนดให้มีระเบียบกระทรวงมหาดไทย ว่าด้วยการไกล่เกลี่ยข้อพิพาทเกี่ยวกับความรับผิด ทางละเมิดของเจ้าหน้าที่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ซึ่งกำหนดรายละเอียดหลักเกณฑ์และวิธีการในการไกล่เกลี่ย ข้อพิพาท