ความพึงพอใจในการทำงานที่มีผลต่อความผูกพันต่อองค์การของบุคลากร มหาวิทยาลัยทักษิณ วิทยาเขตพัทลุง

Abstract

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาระดับความพึงพอใจในการทำงานของบุคลากร มหาวิทยาลัยทักษิณ วิทยาเขตพัทลุง (2) เปรียบเทียบความผูกผันต่อองค์การของบุคลากร มหาวิทยาลัยทักษิณ วิทยาเขตพัทลุง จำแนกตามปัจจัยพื้นฐานส่วนบุคคล และ (3) เสนอแนะ แนวทางการสร้างเสริมความผูกผันต่อองค์การของบุคลากร มหาวิทยาลัยทักษิณ วิทยาเขตพัทลุง การศึกษาครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงสำรวจ ประชากรคือ บุคลากรมหาวิทยาลัยทักษิณ วิทยาเขตพัทลุง จำนวน 500 คน กำหนดขนาดกลุ่มตัวอย่างตามสูตรของทาโร ยามาเน่ ได้ 217 คน โดยใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูล สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าที การทดสอบค่าเอฟ การวิเคราะห์ ความแปรปรวนทางเดียว และเปรียบเทียบความแตกต่างเป็นรายคู่ด้วยวิธีเชฟเฟ่ ผลการศึกษาพบว่า (1) ระดับความพึงพอใจในการท างานของบุคลากร มหาวิทยาลัยทักษิณ วิทยาเขตพัทลุง โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก เมื่อพิจารณารายด้านพบว่า ความพึงพอใจในลักษณะงาน อยู่ในระดับมากที่สุด รองลงมาคือ ความพึงพอใจในหัวหน้างาน และความพึงพอใจในด้านเพื่อนร่วมงาน (2) พบว่า บุคลากรมหาวิทยาลัยทักษิณ วิทยาเขตพัทลุง ที่มีระดับการศึกษาแตกต่างกันมีความผูกพัน ต่อองค์การไม่แตกต่างกัน ส่วนบุคลากรที่มีอายุ รายได้ต่อเดือน และสายงานที่ปฏิบัติมีความผูกพันต่อองค์การแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 และ (3) ข้อเสนอแนะในการเสริมสร้าง ความพึงพอใจในความผูกพันต่อองค์การของบุคลากรมหาวิทยาลัยทักษิณ วิทยาเขตพัทลุง ได้แก่ เปิดเวทีให้บุคลากรแสดงความคิดเห็นของตนเองที่มีต่อองค์กร และงานที่ปฏิบัติ จัดกิจกรรมเที่ยว พักผ่อนนอกสถานที่และพัฒนาบุคลากรให้มีความรู้ความสามารถในการพัฒนาองค์กรอย่างต่อเนื่อง