Management of mung bean production by farmers in Sankhaburi District, Chainat Province

Abstract

The objectives of this study were to study 1) the problems of mung bean production of farmers in Sankhaburi District 2) the management of mung bean production of farmers in Sankhaburi District, and 3) the management of mung bean production of farmers in Sankhaburi District.This mixed method research utilized qualitative and quantitative protocols. The population is 44 mung bean farmers in Sankhaburi District, registered with the Department of Agricultural Extension in 2022. Research tools and data analysis consist of 1) quantitative research by studying the entire population through a structured interview and analyzing the data using descriptive statistics. 2) For the qualitative research, the sample consisted of 4 farmers, 4 government representatives, and 2 private sector representatives, using specific sampling. The sample groups were stakeholders in the production of mung beans and used data collection tools from SWOT Analysis and Tows Matrix The results indicated that 1) farmers’ important problems in producing mung beans include (1) High production costs due to high prices of inputs, including seeds and pesticides. (2) Use of large quantities and many types of pesticides. (3) Disease and insect outbreaks in the area. 2) Most farmers use the Chainat 72 variety to produce mung beans and seeds at an average rate of 11-15 kilograms per rai with the sowing method and rely solely on rainwater for production without using herbicides. Most farmers spray pesticides 5-10 times per production season using plant fungicides and many types of insect pests, use mixed fertilizer and spray it simultaneously, and harvest products using machines. Most of the produce is sold to buyers who come to buy it. 3) Guidelines for managing the production of oily skin mung beans include: (1) Farmers should save seeds for use in the next production season or use seeds from a reliable source. (2) Farmers should use the seed rate the Department of Academic Affairs recommended. (3) Farmers should survey their fields regularly to check for pests and abnormalities in the mung bean plants. (4) Farmers should arrange the mixing of agricultural chemicals in the correct order to achieve maximum efficiency. (5) Farmers should promote integrated pest management to reduce pest outbreaks.

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) ปัญหาในการผลิตถั่วเขียวผิวมันของเกษตรกรอำเภอสรรคบุรี 2) การจัดการผลิตถั่วเขียวผิวมันของเกษตรกรอำเภอสรรคบุรี 3) แนวทางการจัดการการผลิตถั่วเขียวผิวมันของเกษตรกรอำเภอสรรคบุรี การวิจัยนี้เป็นการวิจัยผสมวิธี ประกอบด้วย การวิจัยเชิงปริมาณ และการวิจัยเชิงคุณภาพ ประชากร คือ เกษตรกรผู้ปลูกถั่วเขียวผิวมันในพื้นที่อำเภอสรรคบุรี ที่ขึ้นทะเบียนเกษตรกรกับกรมส่งเสริมการเกษตร ปี พ.ศ. 2565 จำนวน 44 ราย 1) การวิจัยเชิงปริมาณ ศึกษาจากประชากรทั้งหมด โดยใช้แบบสัมภาษณ์ที่มีโครงสร้าง และวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติพรรณนา 2) การวิจัยเชิงคุณภาพ มีผู้ให้ข้อมูล ได้แก่ เกษตรกร จำนวน 4 ราย ตัวแทนภาครัฐ จำนวน 4 ราย และตัวแทนภาคเอกชน จำนวน 2 ราย โดยทำการเลือกตัวอย่างแบบเฉพาะเจาะจง เก็บข้อมูลจากการวิเคราะห์สภาพแวดล้อมภายในและภายนอก และการวิเคราะห์เนื้อหาผลการวิจัยพบว่า 1) ปัญหาที่สำคัญในการผลิตถั่วเขียวผิวมันของเกษตรกร ได้แก่ (1) ต้นทุนการผลิตสูงจากปัจจัยการผลิตมีราคาสูง ได้แก่ เมล็ดพันธุ์ และสารเคมีกำจัดศัตรูพืช (2) การใช้สารป้องกันกำจัดศัตรูพืชปริมาณมากและหลายชนิด (3) การระบาดของโรคและแมลงศัตรูในพื้นที่ 2) เกษตรกรส่วนใหญ่ถั่วเขียวผิวมัน ใช้พันธุ์ชัยนาท 72 และใช้เมล็ดพันธุ์อัตราเฉลี่ย 11-15 กิโลกรัมต่อไร่ โดยใช้วิธีการหว่าน และอาศัยน้ำฝนในการผลิตเพียงอย่างเดียว ไม่ใช้สารป้องกันกำจัดวัชพืช เกษตรกรส่วนใหญ่ฉีดพ่นสารป้องกันกำจัดศัตรูพืชเฉลี่ย 5-10 ครั้งต่อฤดูการผลิต โดยการใช้สารป้องกันกำจัดโรคพืช และแมลงศัตรูพืชหลายชนิด และใช้ปุ๋ยเกล็ดผสมฉีดพ่นในครั้งเดียวกัน และเก็บเกี่ยวผลผลิตด้วยเครื่องจักร โดยผลผลิตส่วนใหญ่จำหน่ายให้กับพ่อค้าที่มารับซื้อ 3) แนวทางการจัดการการผลิตถั่วเขียวผิวมันได้แก่ (1) ควรเก็บเมล็ดพันธุ์ไว้ใช้ในฤดูกาลผลิตถัดไป หรือใช้เมล็ดพันธุ์จากแหล่งที่เชื่อถือได้ (2) ใช้อัตราเมล็ดพันธุ์ตามคำแนะนำของกรมวิชาการเกษตร (3) ควรสำรวจแปลงอย่างสม่ำเสมอเพื่อสำรวจศัตรูพืชและความผิดปกติของต้นถั่วเขียวผิวมัน (4) ควรเรียงลำดับการผสมสารเคมีเกษตรให้ถูกต้อง เพื่อให้เกิดประสิทธิภาพสูงสุด และ (5) ส่งเสริมการจัดการศัตรูพืชด้วยวิธีผสมผสานเพื่อลดการระบาดของศัตรูพืช