การส่งเสริมการผลิตสับปะรดคุณภาพของเกษตรกร อำเภอศรีเชียงใหม่ จังหวัดหนองคาย

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาข้อมูลทั่วไปของเกษตรกร 2) เพื่อเปรียบเทียบสภาพการผลิตสับปะรดและต้นทุนการผลิตสับปะรดของเกษตรกรที่ได้รับรองมาตรฐานการปฏิบัติ ทางการเกษตรดีที่เหมาะสม และเกษตรกร ผู้ปลูกสับปะรดทั่วไป 3) เพื่อศึกษาการปฏิบัติทางการเกษตรที่ดี 4) เพื่อศึกษาปัญหาและข้อเสนอแนะเกี่ยวกับการผลิตสับปะรด 5) เพื่อศึกษาการได้รับและความต้องการการส่งเสริมการผลิตสับปะรดคุณภาพ และ 6) เพื่อวิเคราะห์แนวทางการส่งเสริมการผลิตสับปะรดคุณภาพ การวิจัยนี้เป็นงานวิจัยแบบสำรวจ ประชากรที่ศึกษาคือ เกษตรกรผู้ปลูกสับปะรดที่ขึ้นทะเบียนเกษตรกรกับสำนักงานเกษตรอำเภอศรีเชียงใหม่ ปี 2565/66 จำนวน 179 ราย โดยเก็บข้อมูลเกษตรกรผู้ปลูกสับปะรดที่ขึ้นทะเบียนทั้งหมด 179 ราย ใช้แบบสัมภาษณ์ในการเก็บรวบรวมข้อมูล วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้การแจกแจงความถี่ ค่าร้อยละ ค่าต่ำสุด ค่าสูงสุด ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานและการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัย พบว่า 1) เกษตรกรส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง อายุเฉลี่ย 46.6 ปี มีประสบการณ์ปลูกสับปะรด เฉลี่ย 18.9 ปี มีผลผลิตสับปะรดต่อไร่ เฉลี่ย 3.85 ตันต่อไร่ มีพื้นที่ปลูกสับปะรดเฉลี่ย 9.55 ไร่ต่อคน พันธุ์สับปะรดที่ปลูกส่วนใหญ่ปลูกพันธุ์ปัตตาเวีย และเกษตรกรส่วนใหญ่ได้รับแหล่งความรู้ข้อมูลข่าวสารจากเพื่อนเกษตรกร 2) เกษตรกรทั้งสองกลุ่มมีสภาพการผลิตที่ไม่แตกต่างกัน ด้านต้นทุนการผลิต เกษตรกรทั้งสองกลุ่มมีความแตกต่างกัน เกษตรกรที่ได้รับมาตรฐาน GAP มีต้นทุนการผลิตเฉลี่ย 10,577.38 บาทต่อไร่ และเกษตรกรผู้ปลูกสับปะรดทั่วไปมีต้นทุนการผลิต 16,218.90 บาทต่อไร่ ด้านผลผลิต เกษตรกรที่ได้รับมาตรฐาน GAP มีผลผลิต เฉลี่ย 4.52 ตันต่อไร่ และเกษตรกรผู้ปลูกสับปะรดทั่วไปมีผลผลิตเฉลี่ย 3.47 ตันต่อไร่ 3) เกษตรกรที่ได้รับมาตรฐาน GAP มีการปฏิบัติเป็นประจำทุกข้อกำหนด และเกษตรกรผู้ปลูกสับปะรดทั่วไป มีการปฏิบัติมากที่สุด คือ ด้านแหล่งน้ำ ด้านพื้นที่เพาะปลูก และด้านสุขลักษณะส่วนบุคคล 4) ปัญหาที่พบ เกษตรกรมีต้นทุนในการผลิตสูง ขาดองค์ความรู้ในการแปรรูปผลิตภัณฑ์ ขาดแคลนแหล่งน้ำ อยู่ในระดับ มากที่สุด ข้อเสนอแนะของเกษตรกร พัฒนาพันธุ์ที่ทนทานต่อโรคและแมลงศัตรูพืช ต้องการให้รัฐบาลประกันรายได้เหมือนกับพืชชนิดอื่นๆ และโรงงานต้องมีการวางแผนการผลิตและรับซื้อให้สอดคล้องกับความต้องการ 5) การได้รับความรู้ของเกษตรกร เกษตรกรได้รับความรู้ในด้านการเตรียมแปลงปลูกสับปะรดมากที่สุด ระดับความรู้ที่ต้องการ พบว่า เกษตรกรส่วนใหญ่ ต้องการความรู้ ด้านพันธุ์สับปะรดใหม่ๆ และการบำรุงดูแลรักษามากที่สุด 6) แนวทางการส่งเสริมเกษตรกร (1) ต้นน้ำ ส่งเสริมการวางแผนการผลิต พันธุ์สับปะรดใหม่ๆและการใช้ปุ๋ยตามค่าวิเคราะห์ดิน (2) กลางน้ำ ส่งเสริมการผลิตสับปะรดตามมาตรฐาน GAPและGMP (3) ปลายน้ำ ส่งเสริมการผลิตสับปะรดให้ได้ผลผลิตตรงตามความต้องการของตลาด และมีการรวมกลุ่มจำหน่ายผลผลิต และการผลิตสับปะรดตามมาตรฐานที่กำหนดส่งออกต่างประเทศ