แนวทางการส่งเสริมการจัดการตอซังข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ของเกษตรกรใน ตำบลแม่สา อำเภอเวียงสา จังหวัดน่าน

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) สภาพพื้นฐานส่วนบุคคล สังคม และเศรษฐกิจ 2) ความรู้และแหล่งความรู้เกี่ยวกับการจัดการตอซังข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ 3) วิธีการจัดการตอซังข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ 4) ปัญหาและข้อเสนอแนะการจัดการตอซังข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ และ 5) ข้อเสนอแนะการส่งเสริมการจัดการตอซังข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ การวิจัยนี้เป็นงานวิจัยแบบสำรวจ ประชากร คือ เกษตรกรผู้ปลูกข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ในตำบลแม่สา อำเภอเวียงสา จังหวัดน่าน ที่ขึ้นทะเบียนกับกรมส่งเสริมการเกษตร ปี 2566/67 จำนวน 353 ราย กำหนดขนาดตัวอย่างโดยใช้สูตรของทาโร ยามาเน ที่ระดับความคลาดเคลื่อน 0.05 ได้ตัวอย่าง จำนวน 188 ราย สุ่มตัวอย่างแบบง่าย เก็บข้อมูลโดยการสัมภาษณ์ และวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติพรรณนา ได้แก่ ค่าความถี่ ร้อยละ ค่าต่ำสุด ค่าสูงสุด ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการจัดอันดับ ผลการวิจัยพบว่า 1) เกษตรกรส่วนใหญ่เป็นเพศชาย อายุเฉลี่ย 54.71 ปี และจบการศึกษาระดับประถมศึกษา ประสบการณ์ในการปลูกข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ เฉลี่ย 24.86 ปี มีแรงงานในครัวเรือนเฉลี่ย 2.01 คน มีพื้นที่ปลูกข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ เฉลี่ย 21.03 ไร่ มีรายได้เฉลี่ยจากการปลูกข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ 6,133 บาทต่อไร่ 2) เกษตรกรส่วนใหญ่มีความรู้พื้นฐานข้อดีข้อเสียและผลกระทบจากการจัดการตอซังข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ ได้รับความรู้จากสื่อโทรทัศน์และวิทยุมากที่สุด 3) การปล่อยให้ตอซังข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ย่อยสลายเอง เป็นวิธีที่เกษตรกรปฏิบัติมากที่สุด 4) ปัญหาการจัดการตอซังข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ ได้แก่ ขาดความรู้เกี่ยวกับการจัดการตอซังข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ การจัดการตอซังข้าวโพดเลี้ยงสัตว์มีความยุ่งยากซับซ้อนและขาดวัสดุอุปกรณ์ในการจัดการตอซังข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ เกษตรกรมีข้อเสนอแนะให้ภาครัฐสนับสนุนงบประมาณและถ่ายทอดความรู้เกี่ยวกับการจัดการตอซังข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ 5) ข้อเสนอแนะเกี่ยวกับการส่งเสริมการจัดการตอซังข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ โดยภาครัฐควรฝึกอบรมให้ความรู้เรื่องการจัดการตอซังข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ให้ทั่วถึง ควรสนับสนุนวัสดุอุปกรณ์หรือเครื่องจักรกลในการจัดการตอซังข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ และ ควรมีเอกสารความรู้แจกจ่ายให้แก่เกษตรกร