การวิเคราะห์ปัจจัยที่มีผลกระทบต่อการส่งออกของประเทศไทยไปยังสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว

Abstract

การศึกษาครั้งนี้มีวัตธุประสงค์ (1) เพื่อศึกษาภาวะการค้าทางด้านการส่งออกสินค้าของประเทศ ไทยไปยังสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว (2) ศึกษาปัจจัยที่กำหนดการส่งออกของประเทศไทยไปยัง สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว ในช่วง พ.ศ. 2536-2547 และ (3) ศึกษาความสัมพันธ์ของอัตราเงิน เฟ้อ และอัตราแลกเปลี่ยนระหว่างสองประเทศ ตามแนวคิดและทฤษฎีอำนาจซื้อเสมอภาคโดยเปรียบเทียบ ในช่วง พ.ศ. 2537-2547 การศึกษาครั้งนี้ได้ทำการวิเคราะห์โดยอาศัยข้อมูลทุติยภูมิซึ่งเป็นข้อมูลรายปี ระหว่างปี พ.ศ. 2536-2547 โดยแบ่งการวิเคราะห์ออกเป็นสองส่วน คือการวิเคราะห์เชิงพรรณนา และเชิงปริมาณ ซึ่งใช้การ วิเคราะห์สมการถดถอยพหุคูณเชิงเส้นตรง ผลจากการศึกษาภาวะการค้าทางด้านการส่งออกสินค้าของประเทศไทยไปยังสาธารณรัฐ ประชาธิปไตยประชาชนลาวพบว่าไทยเป็นฝ่ายได้เปรียบดุลการค้าลาวมาโดยตลอด และมูลค่าการส่งออกจาก ไทยไปยังสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาวนั้นมีมูลค่าสูงขึ้นอย่างต่อเนื่อง แต่ยังมีปัญหาและอุปสรรค ต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นการค้านอกระบบ ขั้นตอนและระเบียบการส่งออกของไทย ซึ่งมีขั้นตอนที่ยู่งยากซับซ้อน การคืนภาษีอากรล่าช้า การจัดเก็บภาษีนำเข้าวัตถุดิบ เครื่องจักร และชิ้นส่วนในอัตราสูง การขาดแคลน บุคลากรที่มีความรู้ความชำนาญในเรื่องการล้า การกีดกันทางการค้าของรัฐบาลลาว และที่สำคัญคือ การขาด ข้อมูลการตลาดที่สำคัญของสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาวในเรื่องการค้า ผลการวิเคราะห์การถดถอยเชิงซ้อนพบว่าระดับรายได้ประชาชาติของสาธารณรัฐประชาธิปไตย ประชาชนลาว มีความสัมพันธ์ในทางเดียวกันกับมูลค่าการส่งออกของประเทศไทยไปยังสาธารณรัฐ ประชาธิปไตยประชาชนลาว โดยมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ซึ่งสอดคล้องกับทฤษฎี และสมมติฐาน ที่ตั้งไว้ ในส่วนของการศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างอัตราเงินเฟ้อ และอัตราแลกเปลี่ยนนั้น ผลการศึกษา พบว่าอัตราการเปลี่ยนแปลงของอัตราแลกเปลี่ยนเงินบาทของประเทศไทยต่อสกุลเงินกีบของสาธารณรัฐ ประชาธิปไตยประชาชนลาว มีความสัมพันธ์กับผลต่างระหว่างอัตราเงินเฟ้อของประเทศไทย กับอัตราเงิน เฟ้อของสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว ซึ่งสอดคล้องกับทฤษฎีอำนาจซื้อเสมอภาคโดยเปรียบเทียบ โดยมีนัยสำคัญทางสถิติ ณ ระดับ 0.05