ความสัมพันธ์ระหว่างปริมาณเงิน อัตราดอกเบี้ยนโยบายและเงินเฟ้อของประเทศไทย

Abstract

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาความสัมพันธ์เชิงดุลยภาพในระยะยาวของ ปริมาณเงิน อัตราดอกเบี้ยนโยบายและดัชนีราคาผู้บริโภคทั่วไปของประเทศไทย 2) ศึกษาความสัมพันธ์ เชิงเหตุและผลระหว่างปริมาณเงิน อัตราดอกเบี้ยนโยบาย และดัชนีราคาผู้บริโภคทั่วไปของประเทศไทย การศึกษานี้เป็นการศึกษาความสัมพันธ์ของ 3 ตัวแปรคือ ปริมาณเงิน อัตราดอกเบี้ย นโยบาย และ ดัชนีราคาผู้บริโภคทั่วไปของประเทศไทย ซึ่งใช้ข้อมูลทุติยภูมิ ประเภทอนุกรมเวลา แบบรายไตรมาสตั้งแต่ไตรมาสที่หนึ่งปี 2545 ถึงไตรมาสที่สี่ปี 2555 โดยทำการทดสอบความนิ่ง ของข้อมูล (Unit root test) โดยวิธี Augmented Dickey–Fuller จากนั้นศึกษาความสัมพันธ์เชิงดุลย ภาพในระยะยาวด้วยเทคนิคทางเศรษฐมิติตามวิธี Cointegration และทดสอบความเป็นเหตุเป็นผล ของตัวแปรโดยวิธี Granger Causality ผลการศึกษาพบว่า 1) ข้อมูลที่นำมาทดสอบทั้งหมดมีลักษณะนิ่ง (Stationary) ที่ Order of integration เท่ากับ 1 หรือ I(1) จากการทดสอบความสัมพันธ์เชิงดุลยภาพระยะยาว ตามวิธีแบบ Johansen 1988 ผลการทดสอบพบว่า ตัวแปรทั้งหมดมีความสัมพันธ์เชิงดุลยภาพระยะยาวที่ระดับ นัยสำคัญ 0.05 2) การทดสอบความเป็นเหตุเป็นผล พบว่า ดัชนีราคาผู้บริโภคเป็นสาเหตุให้เกิดการ เปลี่ยนแปลงในอัตราดอกเบี้ยนโยบายที่ระดับนัยสำคัญ 0.05 และอัตราดอกเบี้ยนโยบายส่งผลกระทบ ต่อปริมาณเงินที่ระดับนัยสำคัญ 0.10 นั่นหมายถึง ดัชนีราคาผู้บริโภคเปลี่ยนแปลงไปจะมีผลต่อการ กำหนดอัตราดอกเบี้ยนโยบายของธนาคารแห่งประเทศไทย และการกำหนดอัตราดอกเบี้ยนโยบาย จะมีผลต่อการใช้จ่ายของประชาชนและปริมาณเงินในระบบเศรษฐกิจในที่สุด