ความสัมพันธ์ระหว่างปริมาณเงิน อัตราดอกเบี้ยนโยบายและเงินเฟ้อของประเทศไทย

Abstract

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาความสัมพันธ์เชิงดุลยภาพในระยะยาวของปริมาณเงิน อัตราดอกเบี้ยนโยบายและดัชนีราคาผู้บริโภคทั่วไปของประเทศไทย 2) ศึกษาความสัมพันธ์เชิงเหตุและผลระหว่างปริมาณเงิน อัตราดอกเบี้ยนโยบาย และดัชนีราคาผู้บริโภคทั่วไปของประเทศไทย การศึกษานี้เป็นการศึกษาความสัมพันธ์ของ 3 ตัวแปรคือ ปริมาณเงิน อัตราดอกเบี้ยนโยบาย และ ดัชนีราคาผู้บริโภคทั่วไปของประเทศไทย ซึ่งใช้ข้อมูลทุติยภูมิ ประเภทอนุกรมเวลา แบบรายไตรมาสตั้งแต่ไตรมาสที่หนึ่งปี 2545 ถึงไตรมาสที่สี่ปี 2555 โดยทำการทดสอบความนิ่งของข้อมูล (Unit root test) โดยวิธี Augmented Dickey–Fuller จากนั้นศึกษาความสัมพันธ์เชิงดุลยภาพในระยะยาวด้วยเทคนิคทางเศรษฐมิติตามวิธี Cointegration และทดสอบความเป็นเหตุเป็นผลของตัวแปรโดยวิธี Granger Causality ผลการศึกษาพบว่า 1) ข้อมูลที่นำมาทดสอบทั้งหมดมีลักษณะนิ่ง (Stationary) ที่ Order of integration เท่ากับ 1 หรือ I(1) จากการทดสอบความสัมพันธ์เชิงดุลยภาพระยะยาว ตามวิธีแบบ Johansen 1988 ผลการทดสอบพบว่า ตัวแปรทั้งหมดมีความสัมพันธ์เชิงดุลยภาพระยะยาวที่ระดับนัยสำคัญ 0.05 2) การทดสอบความเป็นเหตุเป็นผล พบว่า ดัชนีราคาผู้บริโภคเป็นสาเหตุให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในอัตราดอกเบี้ยนโยบายที่ระดับนัยสำคัญ 0.05 และอัตราดอกเบี้ยนโยบายส่งผลกระทบต่อปริมาณเงินที่ระดับนัยสำคัญ 0.10 นั่นหมายถึง ดัชนีราคาผู้บริโภคเปลี่ยนแปลงไปจะมีผลต่อการกำหนดอัตราดอกเบี้ยนโยบายของธนาคารแห่งประเทศไทย และการกำหนดอัตราดอกเบี้ยนโยบายจะมีผลต่อการใช้จ่ายของประชาชนและปริมาณเงินในระบบเศรษฐกิจในที่สุด