การศึกษาพฤติกรรมการกู้ยืมและปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ต่อการกู้ยืมของครัวเรือนในอำเภอสิงหนคร จังหวัดสงขลา

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา (1) พฤติกรรมการใช้จ่ายและการกู้ยืมของ ครัวเรือนในอำเภอสิงหนคร จังหวดสงขลา (2) ความเห็นของครัวเรือนเกี่ยวกับผลกระทบจากการ กู้ยืม (3) ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ต่อพฤติกรรมการกู้ยืมของครัวเรือน ในการศึกษาครั้งนี้ เครื่องมือที่ใช้ในการรวบรวมข้อมูล คือ แบบสอบถาม ช่วงเวลาการ เก็บข้อมูลอยู่ระหว่างเดือนมีนาคม ถึง เมษายน 2553 สถิติและวิธีการที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และค่าไคสแควร์ กลุ่มประชากรคือครัวเรือนในอำเภอสิงหนคร จังหวดสงขลา และทำการสุ่มกลุ่มตัวอย่าง จำนวน 390 ครัวเรือน ด้วยการสุ่มตัวอย่าง โดยไม่ใช้หลักความน่าจะเป็น สุ่มตัวอย่างแบบกำหนดโควต้า ผลการวิจัยพบว่า (1) ครัวเรือนส่วนใหญ่มีการใช้จ่ายเกี่ยวกับค่าอาหารและเครื่องดื่ม มากที่สุด รองลงมาคือการเลี้ยงดูบุพการีและบุคคลในอุปการะ ครัวเรือนส่วนใหญ่มีหนี้สินน้อยกว่า 50,000 บาท โดยไม่มีหลักทรัพย์ในการคํ้าประกัน และระยะเวลาในการกู้ยืมประมาณ 1-5 ปี ครัวเรือนส่วนใหญ่มีรายได้ไม่เพียงพอต่อการใช้จ่าย ต้องมีการกู้ยืมจากสหกรณ์/กลุ่มออมทรัพย์ บุคคลภายนอก เครือญาติ กองทุนหมู่บ้าน ธนาคารพาณิชย์/ธนาคารของรัฐ และ ธุรกิจปล่อยกู้ มีการ ซื้อสินค้าเป็นเงินผ่อนมากกว่าเงินสด ครัวเรือนนิยมกู้ยืมจากสหกรณ์/กลุ่มออมทรัพย์ วัตถุประสงค์ในการกู้ยืมส่วนใหญ่เพื่อการอุปโภคบริโภค รองลงมาเพื่อการศึกษา (2) ความเห็น เกี่ยวกับผลกระทบจากการกู้ยืม การกู้ยืมมีผลกระทบต่อขวัญและกำลังใจในการทำงาน แต่มี ผลกระทบน้อยต่อประสิทธิภาพการทำงาน และไม่มีผลกระทบต่อความสุขของครอบครัวและการ เสพติดอบายมุข (3) ปัจจัยสำคัญที่มีความสัมพันธ์กับการกู้ยืมของครัวเรือนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ณ ระดับความเชื่อมั่นร้อยละ 95 ได้แก่ สถานภาพ ระดับการศึกษา อาชีพ รายได้ และอัตราดอกเบี้ย