การศึกษาปัจจัยที่กำหนดการบริโภคของครัวเรือนในประเทศไทย

Abstract

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ (1) ศึกษารูปแบบและพฤติกรรมการบริโภคของครัวเรือน ไทย (2) ศึกษาปัจจัยที่กำหนดการบริโภคของครัวเรือนไทย วิธีการวิจัยใช้เครื่องมือสถิติเชิงพรรณา และการประมาณการสมการการบริโภค โดยการวิเคราะห์การถดถอยด้วยวิธีกำลังสองน้อยที่สุด ข้อมูลรายได้และการบริโภคของครัวเรือนในช่วงปี 2539-2547 รวบรวมจากสำนักงานสถิติแห่งชาติ ผลการศึกษารูปแบบและพฤติกรรมการบริโภคของครัวเรือนไทยพบว่า ครัวเรือนไทยใน ภาพรวมและในแต่ละภาค มีรูปแบบการใช้จ่ายเพื่อการอุปโภคบริโภคมากกว่าการใช้จ่ายที่ไม่เกี่ยวกับ การบริโภค ส่วนพฤติกรรมการบริโภคนั้น ครัวเรือนไทยให้ความสำคัญกับการบริโภคในหมวด อาหารและเครื่องดื่ม หมวดที่อยู่อาศัย หมวดยานพาหนะและบริการสื่อสาร หมวดเครื่องนุ่งห่มและ รองเท้า เพราะเป็นสินค้าที่มีความจำเป็นขั้นพื้นฐานต่อการดำรงชีวิตและตามสภาพสังคม แม้ว่าช่วง ที่ทำการศึกษาจะเป็นช่วงที่เกิดวิกฤตเศรษฐกิจก็ตาม ผลการศึกษาปัจจัยที่กำหนดการบริโภคของครัวเรือนพบว่า รายได้เป็นตัวแปรที่มี ความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ณ ระดับ 0.05 กับการบริโภคของครัวเรือนไทย โดย ค่าประมาณการ MPC ของครัวเรือนทั่วไปอยู่ที่ 0.684 เมื่อแยกศึกษาเป็นรายภาคพบว่าครัวเรือนใน ภาคใต้มีค่า MPC 0.828 สูงกว่าครัวเรือนภาคอื่น ครัวเรือนภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ภาคเหนือ และ ภาคกลาง มีค่า MPC 0.777 0.746 และ 0.611 ตามลำดับ ส่วนรายได้ในอดีตและสินทรัพย์ทางการ เงิน ไม่มีอิทธิพลต่อการบริโภคของครัวเรือนทั่วประเทศอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ณ ระดับ 0.05