การศึกษาพฤติกรรมการบริโภคของข้าราชการพลเรือนสามัญในประเทศไทย

Abstract

การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) หาระดับรายได้ที่สมดุลกับการบริโภค 2) ศึกษาพฤติกรรม การบริโภคตามทฤษฏีการบริโภคแบบรายได้สัมบูรณ์ และ 3) ศึกษาพฤติกรรมการบริโภคตามหลักทฤษฏี การบริโภคแบบวงจรชีวิต ของครัวเรือนข้าราชการพลเรือนสามัญ วิธีการศึกษาใช้แบบจำลองสมการ ถดถอยอย่างง่าย และใช้ข้อมูลจากโครงการสำรวจภาวะการครองชีพของข้าราชการพลเรือนสามัญ พ.ศ. 2549 ของสำนักงานสถิตแห่งชาติ โดยสุ่มตัวอย่าง จำนวน 5,996 ตัวอย่างจากจำนวนข้าราชการทั้งสิ้น 363,624 ราย ผลการศึกษาพบว่ารายได้ของครอบครัวข้าราชการพลเรือนสามัญ มีความสัมพันธ์ในทิศทาง เดียวกับการบริโภคอย่างมีนัยสำคัญ โดยมีค่า MPC เท่ากับ 0.67 ค่าการบริโภคอัตโนมัติ 7,822.81 บาทต่อ เดือน และค่าระดับรายได้ที่สมดุลกับการบริโภค 23,887 บาทต่อเดือน เมื่อรายได้เพิ่มขึ้นการบริโภคก็ เพิ่มขึ้นด้วย แต่เพิ่มขึ้นในสัดส่วนที่น้อยกว่ารายได้ ครัวเรือนของข้าราชการที่มีระดับตำแหน่งสูงขึ้นจะมี ค่า MPC ลดลง กล่าวคือตำแหน่งระดับ 1-2 มีค่า MPC เท่ากับ 0.91 ระดับ 3 - 8 เท่ากับ 0.79, 0.74, 0.70, 0.69, 0.64, 0.60 และระดับ 9-11 เท่ากับ 0.55 ตามลำดับ อายุของข้าราชการก็มีความสัมพันธ์ในทิศทาง เดียวกับการบริโภค โดยผู้ที่อยู่ในวัยเริ่มทำงานช่วงอายุน้อยกว่า 25 ปี มีค่าใช้จ่ายในการบริโภคครัวเรือน ละ 14,985.33 บาทต่อเดือนและในช่วงอายุ 55 ปีขึ้นไปมีค่าใช้จ่าย 51,069.77 บาท ในขณะที่ช่วงอายูตั้งแต่ เริ่มรับราชการจนถึง 34 ปี รายได้ของครัวเรือนจะต่ำกว่าการบริโภคเล็กน้อย ช่วงอายู 35-44 ปี รายได้เข้าสู่ ภาวะสมดุลกับการบริโภคและเมื่ออายู 45 ปืขึ้นไปรายได้จะสูงกว่าการบริโภค รัฐบาลควรเพิ่มรายได้หรือจัดสวัสดิการให้แก่ข้าราชการกลุ่มที่มีรายได้ต่ำกว่าค่าใช้จ่ายใน การบริโภคซึ่งได้แก่ข้าราชการระดับ 1-4 เพื่อให้ครอบครัวของข้าราชการในกลุ่มนี้มีรายได้สมดุลกับ ค่าใช้จ่ายในการบริโภค รัฐบาลควรเพิ่มรายได้เฉพาะในส่วนที่เป็นเงินเดือนรวมกับค่าตอบแทนพิเศษเพื่อ การครองชีพชั่วคราวให้ข้าราชการแต่ละคนได้รับไม่ตำกว่าเดือนละ 14,766 บาท