แนวทางการเพิ่มประสิทธิภาพการผลิตอ้อยของลูกค้าธนาคารเพื่อการเกษตรและสหกรณ์การเกษตรในเขตอำเภอเมือง จังหวัดลำปาง

Abstract

การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) สภาพทั่วไปและปัญหาการผลิตอ้อยในพื้นที่ อำเภอเมือง จังหวัดลำปาง และ 2) ปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจในการเพิ่มผลผลิตอ้อยของเกษตรกร ลูกค้าธนาคารเพื่อการเกษตรและสหกรณ์การเกษตรในเขตอำเภอเมือง จังหวัดลำปาง วิธีการศึกษาเป็นการวิจัยเชิงสำรวจ ใช้วิธีการสุ่มตัวอย่างแบบเจาะจงเกษตรกรผู้ปลูกอ้อย จำนวน 100 ตัวอย่าง โดยการใช้แบบการสัมภาษณ์ในการเก็บข้อมูล ในปี การเพาะปลูก 2552 สถิติที่ใช้จากความถี่ ค่าเฉลี่ย และ ค่าร้อยละ และสัมประสิทธิสหสัมพันธ์ของเพียร์สัน ผลการศึกษาพบว่า 1) เกษตรกรผู้ปลูกอ้อยส่วนใหญ่ใช้อ้อยสายพันธุ์ 85-2-352 ที่เป็น สายพันธุ์ที่ได้การส่งเสริมจากโรงงานน้ำตาลแม่วังเกษตรกรผู้ปลูกอ้อยส่วนใหญ่ไม่มีที่ดินเป็นของ ตนเองจึงต้องเช่าที่ดินผู้อื่นโดยมีขนาดของฟาร์มเฉลี่ย 30.84 ไร่ ได้ผลผลิตเฉลี่ย 6.09 ตันต่อไร่ ซึ่งยังต่ำกว่าผลผลิตโดยเฉลี่ยของประเทศที่ 11.16 ตันต่อไร่ การปลูกอ้อยอาศัยภูมิปัญญาดั้งเดิม ไม่เน้นการใช้เทคโนโลยีเพื่อเพิ่มผลผลิต และพึ่งพาน้ำธรรมชาติ ปัญหาที่ประสบที่สำคัญที่สุด คือ สภาวะแห้งแล้ง 2) ปัจจัยหลักที่ส่งผลต่อการเพิ่มผลผลิตอ้อย มีแรงจูงใจทางด้านรายได้และ สินเชื่อจากโรงงานน้ำตาลและสถาบันการเงินในชุมชน ซึ่งสถาบันการเงินหลักในการปล่อยสินเชื่อ คือ ธนาคารเพื่อการเกษตรและสหกรณ์การเกษตร โดยแนวทางหลักที่สามารถจูงใจเกษตรกร ให้ปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการผลิตแบบดั้งเดิมเป็นการผลิตที่มุ่งสู่การเพิ่มผลผลิต คือ การผสมผสาน การสร้างแรงจูงใจทางด้านรายได้ และสินเชื่อผ่านการทำแปลงสาธิตที่มีการใช้เทคโนโลยีที่เหมาะสม มีต้นทุนที่ชัดเจน และมีหลักประกันด้านรายได้