อำนาจดุจพินิจของนายทะเบียนสหกรณ์

Abstract

การศึกษาค้นคว้าอิสระนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาถึงหลักเกณฑ์ของอำนาจผูกพันและอำนาจดุลพินิจหลักเกณฑ์การใช้ดุลพินิจที่ชอบด้วยกฎหมายและปัญหาการใช้อำนาจของนายทะเบียนสหกรณ์ตามมาตรา 21 และมาตรา 22 แห่งพระราชบัญญัติสหกรณ์ พ.ศ. 2542 และแนวทางการแก้ไขปรับปรุงพระราชบัญญัติสหกรณ์ พ.ศ. 2542 มาตรา 21 และมาตรา 22 การศึกษาค้นคว้าอิสระนี้เป็นการวิจัยทางกฎหมายโดยการวิจัยเชิงคุณภาพด้วยการวิจัย จากตัวบทกฎหมาย ตำรา บทความทางวิชาการ คำวินิจฉัยของศาล และเอกสารอื่นที่เกี่ยวข้อง ผลการศึกษาพบว่าอำนาจร้องทุกข์หรือฟ้องคดีแทนสหกรณ์ตามมาตรา 21 แห่งพระราชบัญญัติสหกรณ์ พ.ศ. 2542 เป็นอำนาจดุลพินิจของนายทะเบียนสหกรณ์และพบว่ามีปัญหาทางปฏิบัติและการตีความข้อกฎหมายในการใช้อำนาจและการบังคับใช้กฎหมายตามมาตรานี้ยังขาดความเป็นธรรมแก่กรณีเฉพาะเรื่องส่วนอำนาจตามมาตรา 22 ในการสั่งให้คณะกรรมการดำเนินการสหกรณ์แก้ไขข้อบกพร่องให้ระงับการปฏิบัติบางส่วนที่เป็นเหตุให้เกิดข้อบกพร่องให้หยุดปฏิบัติหน้าที่เป็นการชั่วคราวหรือให้คณะกรรมการดำเนินการสหกรณ์พ้นจากตำแหน่งทั้งคณะเป็นอำนาจดุลพินิจโดยแท้ของนายทะเบียนสหกรณ์และพบว่ามีปัญหาในการเลือกใช้มาตรการและการกำหนดเนื้อความในการออกคำสั่งเป็นเหตุให้คำสั่งของนายทะเบียนสหกรณ์ขัดกับหลักความเสมอภาคและไม่สามารถบรรลุวัตถุประสงค์ของกฎหมายที่ให้อำนาจไว้ข้อเสนอแนะต่อปัญหาดังกล่าวคือให้มีการแก้ไขพระราชบัญญัติสหกรณ์ พ.ศ. 2542 มาตรา 21 เพื่อให้ชัดเจนโดยกำหนดให้เป็นอำนาจดุลพินิจของนายทะเบียนสหกรณ์และให้นายทะเบียนสหกรณ์ผู้เดียวมีอำนาจร้องทุกข์หรือฟ้องคดีแทนสหกรณ์และให้สิทธิสมาชิกในฐานะเป็นเจ้าของสหกรณ์สามารถร้องทุกข์หรือฟ้องคดีแทนสหกรณ์ได้ด้วยส่วนมาตรา 22 ให้กำหนดขอบเขตการใช้อำนาจดุลพินิจของนายทะเบียนสหกรณ์ในการกำหนดเนื้อความและวิธีการที่ให้คณะกรรมการดำเนินการสหกรณ์แก้ไขข้อบกพร่องให้คำนึงถึงความคุ้มค่าไม่เป็นการสร้างภาระเกินสมควรและวิธีการดังกล่าวสามารถบรรลุผลได้อย่างแน่แท้และไม่กระทบต่อหลักความเป็นอิสระของสหกรณ์