การใช้ดุลพินิจของผู้บังคับบัญชาในการสั่งพักราชการออกจากราชการและให้กลับเข้ารับราชการของข้าราชการทหาร

Abstract

การศึกษาค้นคว้าอิสระนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประสงค์เพื่อ (1) เพื่อศึกษาแนวคิดและหลักการเกี่ยวกับการใช้ดุลพินิจของผู้บังคับบัญชา (2) เพื่อศึกษาหลักเกณฑ์การสั่งให้ข้าราชการทหารพักราชการออกจากราชการและกลับเข้ารับราชการ (3) เพื่อวิเคราะห์ประเด็นปัญหาและเปรียบเทียบการใช้ดุลพินิจในการสั่งให้ข้าราชการทหารพักราชการออกจากราชการและกลับเข้ารับราชการของประเทศไทยและของต่างประเทศ (4) เพื่อเสนอแนะแนวทางปรับปรุงแก้ไขเพิ่มเติมข้อบังคับกระทรวงกลาโหมว่าด้วยการสั่งให้ข้าราชการทหารพักราชการ พ.ศ. 2528 เพื่อให้เกิดความเป็นธรรมและเหมาะสมยิ่งขึ้น ผลการศึกษาพบว่าตามข้อบังคับกระทรวงกลาโหมว่าด้วยการสั่งให้ข้าราชการทหารพักราชการ พ.ศ. 2528 กำหนดให้ผู้บังคับบัญชามีอำนาจในการใช้ดุลพินิจวินิจฉัยเมื่อทหารถูกฟ้องคดีอาญาถูกกล่าวหาว่ากระทำผิดอาญาหรือมีกรณีต้องหาว่ากระทำผิดวินัยอย่างร้ายแรงถูกสอบสวนเพื่อลงทัณฑ์สถานหนักและเมื่อคดีถึงที่สุดหรือการสอบสวนแล้วเสร็จผู้บังคับบัญชามีอำนาจพิจารณาอีกว่าถ้าปรากฏว่าผู้นั้นมิได้กระทำความผิดและไม่มีมลทินมัวหมองมีสิทธิจะกลับเข้ารับราชการหรือไม่รวมถึงการใช้สิทธิร้องทุกข์ภายหลังจากการสั่งให้พักราชการออกจากราชการและสั่งให้กลับเข้ารับราชการจึงเห็นได้ว่าข้อบังคับดังกล่าวกำหนดให้ผู้บังคับบัญชามีอำนาจใช้ดุลพินิจไว้อย่างกว้างกว้างมิได้มีการกำหนดกฎระเบียบหลักเกณฑ์หรือวิธีการการร้องทุกข์ที่เป็นระเบียบเดียวกันทำให้ผู้บังคับบัญชามีอำนาจใช้ดุลพินิจได้อย่างอิสระจึงทำให้เกิดปัญหาดังกล่าวและความไม่เสมอภาคของข้าราชการทหารในการใช้สิทธิหรือได้รับการแก้ไขเยียวยาเมื่อเปรียบเทียบกับของต่างประเทศในการใช้คุลพินิจของผู้บังคับบัญชามีการวางหลักเกณฑ์มีขั้นตอนและกระบวนการพิจารณาเป็นระเบียบเดียวกันและเปิดโอกาสให้มีการ้องทุกข์โดยกว้างขวางและหากผู้ถูกกล่าวเห็นว่าไม่ได้รับความเป็นธรรมสามารถยื่นคำร้องต่อศาลปกครองได้จึงสมควรแก้ไขเพิ่มเติมข้อบังคับกระทรวงกลาโหมว่าด้วยกวยการสั่งให้ข้าราชการทหารพักราชการ พ.ศ. 2528 เพื่อให้เกิดความเป็นธรรมและเหมาะสมกับข้าราชการในลักษณะที่เป็นมาตรฐานเดียวกัน