ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้ของมหาวิทยาลัยนเรศวร

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ I) ศึกษาระดับของการเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้ของ มหาวิทยาลัยนเรศวร 2) ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้ กับระดับของการเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้ของมหาวิทยาลัยนเรศวร และ 3) ศึกษาปัจจัยที่มีอิทธิพล ต่อการเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้ของมหาวิทยาลัยนเรศวร ประชากรที่ใชัในการวิจัย คือ บุคลากรของมหาวิทยาลัยนเรศวร ปีการศึกษา 2550 จำนวน 2,095 คน สุ่มตัวอย่างโดยใช้วิธีการสุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้น ได้กลุ่มตัวอย่างเป็นบุคลากรสายวิชาการ จำนวน 154 คน และบุคลากรสายบริการ จำนวน 182 คน เครื่องมึอที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถาม ด้วยมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ โดยผ่านการทดสอบด้วยค่าสัมประสิทธิ์แอลฟาของครอนบาค ด้วยค่า 0.84 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบ ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียรสัน และการวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณ ผลการวิจัยสรุปได้ดังนี้ 1) ระดับการเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้ของมหาวิทยาลัยนเรศวร อยู่ในระดับมาก 2) การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้ พบว่า ปัจจัยบทุกตัวซึ่งได้แก่ ด้านภาวะผู้นำ ด้านการดำเนินงานด้านการจัดการ ด้านบรรยากาศในการ ทำงาน ด้านการจูงไจ และด้านเทคโนโลยี มีความสัมพันธ์ทางบวกกับระดับของการเป็นองค์การแห่งการ เรียนรู้ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 และมีความสัมพันธ์ไปในทิศทางเดียวกัน 3) ปัจจัยด้านการ จูงใจ บรรยากาศในการทำงาน ประสบการณ์ในการทำงาน ภาวะผู้นำ อายุ และระดับการศึกษา มีอิทธิพล ต่อการเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้ของมหาวิทยาลัยนเรศวรที่ร้อยละ 78.85