กรุณาใช้ตัวระบุนี้เพื่ออ้างอิงหรือเชื่อมต่อรายการนี้: https://ir.stou.ac.th/handle/123456789/713
ชื่อเรื่อง: บทบาทของพระสงฆ์ในการผลักดันให้มีการบัญญัติพระพุทธศาสนาเป็นศาสนาประจำชาติ พ.ศ. 2537-พ.ศ. 2550
ชื่อเรื่องอื่นๆ: The role of Buddhist monks in pushing to have Buddhism established as the national religion from 1994-2007
ผู้แต่ง/ผู้ร่วมงาน: วิวัฒน์ เอี่ยมไพรวัน, อาจารย์ที่ปรึกษา
ฐปนรรต พรหมอินทร์, อาจารย์ที่ปรึกษา
พระสมพงษ์ พูลสุข, 2503-
มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. สำนักบัณฑิตศึกษา
คำสำคัญ: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. สาขาวิชารัฐศาสตร์ --วิทยานิพนธ์
มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. แขนงวิชาการเมืองการปกครอง --วิทยานิพนธ์
พุทธศาสนากับการเมือง
พระสงฆ์--ไทย
ศาสนากับการเมือง
วันที่เผยแพร่: 2553
สำนักพิมพ์: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช
บทคัดย่อ: การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ศึกษา 1. ความเป็นมา สาเหตุ วัตถุประสงค์ ของขบวนการ เคลื่อนไหวของกลุ่มพระสงฆ์ในการผลักดันให้มีการบัญญัติพระพุทธศาสนาเป็นศาสนาประจำชาติ ไว้ใน รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย 2. พฤติกรรมของกลุ่มพระสงฆ์ในการผลักดันให้มีการบัญญัติ พระพุทธศาสนาเป็นศาสนาประจำชาติไว้ในรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย 3. ผลกระทบที่เกิดขึ้นจากการ เคลื่อนไหวผลักดันให้มีการบัญญัติพระทุทธศาสนาเป็นศาสนาประจำชาติไว้ในรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาชักร ไทย ผลการวิจัยพบว่า 1. ความเป็นมาของการชุมนุมเคลื่อนไหวของพระสงฆ์ในการผลักดันให้มีการ บัญญัติพระทุทธศาสนาเป็นศาสนาประจำชาติไว้ในรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย คือ ความต่อเนื่องของ แนวคิดที่ต้องการให้พระพุทธศาสนาเป็นศาสนาประจำชาติ และสภาวะการณ์ที่เหมาะสมของสังคมการเมืองใน ขณะนั้น สาเหตุของการเคลื่อนไหวเกิดจากความต้องการของกลุ่มพระสงฆ์ที่พัฒนาพระพุทธศาสนาใน เรื่องของการเผยแผ่ ให้มีประสิทธิภาพกว้างขวางยิ่งขึ้น และความต้องการที่จะให้ภาครัฐให้ความสำคัญดูแล สนับสนุนพระทุทธศาสนาและสถาบันสงฆ์ให้มีความมั่นคง และวัตถุประสงค์ของการชุมนุมเคลื่อนไหว คือ ความต้องการที่จะให้พระพุทธศาสนาเป็นศาสนาประจำชาติโดยนิตินัยและเป็นห่วงภัยคุกคามจากนอกศาสนา 2. พฤติกรรมของกลุ่มพระสงฆ์ในการผลักต้นให้มีการบัญญัติพระทุทธศาสนาเป็นศาสนาประจำชาติ คือ พระสงฆ์ชั้นปกครองและพระสงฆ์แกนนำมีความคิดเห็นว่าเป็นหน้าที่ของพระสงฆ์ที่ต้องปกป้องพระพุทธศาสนาและไม่เป็นการผิดในด้านวินัยสงฆ์ที่พระสงฆ์ออกมาชุมนุมเคลื่อนไหว โดยยกประเด็นข้อดีของการบัญญัติพระพุทธศาสนาเป็นศาสนาประจำชาติเผยแผ่ผ่านขบวนการสื่อสาร ได้แก่ การบรรยายธรรมะ สื่อสิ่งพิมพ์ และสื่ออินเทอร์น็ต และชักชวนให้พระสงฆ์ใต้บังคับบัญชาและฆราวาสลูกศิษย์ออกมาชุมนุมเคลื่อนไหว กลุ่มพระสงฆ์ที่เข้าร่วมชุมนุมมีการรวมกลุ่มทำกิจกรรมทางการเมืองร่วมกัน เช่น เดินขบวนเรียกรัองที่หน้าทำเนียบรัฐบาล อดอาหารกดดันต่อฝ่ายการเมือง 3. ผลกระทบที่เกิดขนจากการเคลื่อนไหวของกลุ่มพระสงฆ์ คือ ประชาชนส่วนใหญ่ไม่เห็นด้วยกลับการกระทำของกลุ่มพระสงฆ์ที่ออกมาชุมนุมเคลื่อนไหว เพราะพระสงฆ์ไม่ควรเข้ามายุ่งเกี่ยวกับการเมือง ในกลุ่มประชาชนที่มีความคิดเห็นว่าเป็นการถูกต้องแลัวที่พระสงฆ์ออกมาเคลี่อนไทว เพื่อที่พระพุทธศาสนามีความมั่นคงในด้านกฎหมายของประเทศ เพราะพระทุทธศาสนาสามารถช่วยพัฒนาสังคมไทยให้มีความสงบสุขได้
รายละเอียด: วิทยานิพนธ์ (ร.ม. (การเมืองการปกครอง))--มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช, 2553
URI: http://ir.stou.ac.th/handle/123456789/713
ปรากฏในกลุ่มข้อมูล:Pol-Theses

แฟ้มในรายการข้อมูลนี้:
แฟ้ม รายละเอียด ขนาดรูปแบบ 
124346.pdfเอกสารฉบับเต็ม4.49 MBAdobe PDFดู/เปิด


รายการนี้ได้รับอนุญาตภายใต้ Creative Commons License Creative Commons