ปัจจัยจูงใจในการทำงานของพนักงานสถาบันการบินพลเรือน

Abstract

การศึกษาค้นคว้าอิสระนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาปัจจัยจูงใจในการทำงานของ พนักงานสถาบันการบินพลเรือน และ (2) เปรียบเทียบปัจจัยจูงใจในการทำงานของพนักงาน สถาบันการบินพลเรือน จำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคล ประชากรที่ใช้ในการศึกษาคือ พนักงานของสถาบันการบินพลเรือนที่ปฏิปติงาน ณ สำนักงานใหญ่ จำนวน 215 คน คำนวณขนาดตัวอย่างด้วยวิธีของยามาเน่ได้จำนวนตัวอย่าง 140 คน การสุ่มตัวอย่างใช้วิธีแบ่งชั้นภูมิ เครื่องมือที่ใช้คือแบบสอบถาม สถิติที่ใช้ไนการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าที การทดสอบค่าเอฟ การทดสอบ ผลต่างนัยสำคัญน้อยที่สุด และการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการศึกษาพบว่า (1) ปัจจัยจูงใจในการทำงานของพนักงานสถาบันการบินพลเรือน ทั้งในภาพรวมและรายปัจจัยมีระดับการจูงใจอยู่ในระดับปานกลาง โดยปัจจัยจูงใจที่มีระดับการจูงใจมากที่สุดคือ ด้านความสำเร็จของงานซึ่งอยู่ในระดับมาก ส่วนปัจจัยอนามัยที่มีระดับการจูงใจ มากที่สุดคือ ด้านความสัมพันธ์กับเพื่อนร่วมงานซึ่งอยู่ในระดับมากเช่นเดียวกัน และ (2) พนักงาน สถาบันการบินพลเรือนที่มีสถานภาพสมรส ระดับการศึกษา ระดับเงินเดือน สถานภาพการทำงาน อายุการทำงาน และลักษณะของงานที่แตกต่างกัน มีระดับการจูงใจของปัจจัยจูงใจในการทำงาน แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.5 ส่วนเพศ อายุ ตำแหน่งงาน และภาระรับผิดชอบ ต่อครอบครัวของพนักงานที่แตกต่างกัน มีระดับการจูงใจของปัจจัยจูงใจในการทำงานไม่แตกต่างกัน