ปัจจัยที่ส่งผลต่อการพัฒนาตนเองของพนักงานโรงแห้าดาว จังหวัดประจวบคีรีขันธ์

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาระดับความคิดเห็นต่อแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ ความพึงพอใจในการทำงาน และการพัฒนาตนเองของพนักงานโรงแรมห้าดาวจังหวัด ประจวบคีรีขันธ์ (2) เปรียบเทียบความคิดเห็นต่อการพัฒนาตนเองของพนักงานโรงแรมห้าดาว จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ จำแนกตามลักษณะส่วนบุคคล และ (3) ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่าง แรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ และความพึงพอใจในการทำงาน ต่อการพัฒนาตนเองของพนักงานโรงแรมห้า ดาวจังหวัดประจวบคีรีขันธ์ ประชากรทีใชัในการวิจัย คือพนักงานโรงแรมห้าดาวจังหวัดประจวบคิรีขันธ์ จำนวน 1,189 คน กลุ่มตัวอย่างจำนวน 300 คน เครื่องมึอทีใช้เป็นแบบสอบถามที่มีค่าความเที่ยง 0.95 สถิติ ทีใช้วิเคราะห์ได้แก่ รัอยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบการวิเคราะห์ความ แปรปรวน และการวิเคราะห์การถดถอยพทุคูณแบบขั้นตอน ผลการวิจัย พบว่า (1) ระดับความคิดเห็นต่อแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ ความพึงพอใจในการ ทำงาน และการพัฒนาตนเองอยู่ในระดับมากทุกด้าน (2) พนักงานในแผนกงานที่รับผิดชอบ แตกต่างกัน มีความคิดเห็นต่อการพัฒนาตนเองที่แตกต่างกัน (3) แรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ ด้านการใช้สิ่ง ล่อใจทีเป็นความรู้สึกภายใน การแสวงหาข้อมูลป้อนกลับ ความเชื่อมั่นในความสามารถของตน การชอบงานทีท้าทายความสามารถ ส่งผลและสามารถพยากรณ์การพัฒนาตนเอง ควานพึงพอใจใน การทำงาน ด้านการได้รับการยอมรับจากเพื่อนร่วมงานและผู้มาขอรับบริการ โอกาสก้าวหนัา ลักษณะงาน การบังคับบัญชา ส่งผลและสามารถพยากรณ์การพัฒนาตนเอง แรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์และ ความพึงพอใจในการทำงานโดยรวม ส่งผลและสามารถพยากรณ์การพัฒนาตนเองได้ 68.4% กลุ่ม ตัวอย่างเสนอว่า ผู้บริหารโรงแรมควรเปิดโอกาสให้พนักงานแสดงความคิดเห็น และยอมรับในตัว ของพนักงานเพื่อให้เกิดแรงจูงใจในการพัฒนาตนเองอย่างต่อเนื่อง