ปัจจัยที่มีผลต่อการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์กรณีศึกษาองค์การสวนยาง

Abstract

การวิจัยเชิงสำรวจครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาระดับปัจจัยส่วนบุคคลของพนักงานและลูกจ้างที่มีต่อผลการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ขององค์การสวนยาง (2) เปรียบเทียบปัจจัยส่วนบุคคลของพนักงานและลูกจ้างองค์การสวนยาง ที่มีผลต่อการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ขององค์การสวนยาง (3) เสนอแนะแนวทางในการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ขององค์การสวนยางสำหรับการศึกษาในครั้งนี้ ประชากร คือ พนักงานและลูกจ้างองค์การสวนยาง จำนวน 393 คน ซึ่งเก็บข้อมูลจากลุ่มตัวอย่าง จำนวน 199 คน โดยเครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าที และค่าเอฟ และการวิเคราะห์ความแปรปรวน โดยพิจารณาค่านัยสำคัญทางสถิติเท่ากับ 0.05 โดยใช้โปรแกรมสำเร็จรูปพิจารณาวิเคราะห์ข้อมูลผลการวิจัย พบว่า (1) ระดับปัจจัยส่วนบุคคลที่มีผลต่อการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ของพนักงานองค์การสวนยาง ส่วนใหญ่อยู่ในระดับปานกลาง (2) พนักงานองค์การสวนยางที่มีเพศ อายุ ระดับการศึกษา ตำแหน่ง ระยะเวลาที่ปฏิบัติงาน รายได้ต่อเดือนที่ต่างกัน มีระดับความคิดเห็นต่อการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ที่แตกต่างกัน ในขณะที่สถานภาพการสมรสที่ต่างกัน ไม่มีผลกระทบต่อระดับความคิดเห็นต่อการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ที่ระดับนัยสำคัญทางสถิติ .05 (3) กลุ่มตัวอย่างมีข้อเสนอแนะว่าองค์การสวนยาง ควรพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ให้เหมาะสมกับปัจจัยส่วนบุคคลทั้ง 7 ประการ และควรวางแผนพัฒนาปัจจัยเกี่ยวกับองค์การที่ส่งผลต่อการพัฒนาทรัพยากร มนุษย์ให้เหมาะสมเพื่อประสิทธิภาพการปฏิบัติงานของพนักงานและลูกจ้างรองรับการเจริญเติบโตขององค์การในอนาคตต่อไป