ปัจจัยที่ส่งผลต่อการธำรงอยู่ของพนักงาน กรณีศึกษา บริษัท ไทยสมายล์แอร์เวย์ จำกัด

Abstract

การศึกษามีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา (1) เปรียเทียบระดับความคิดเห็นเกี่ยวกับการธำรงอยู่ของพนักงานบริษัท ไทยสมายล์แอร์เวย์ จำกัด จำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคล (2) เปรียเทียบระดับความคิดเห็นเกี่ยวกับการธำรงอยู่ของพนักงานบริษัท ไทยสมายล์แอร์เวย์ จำกัด จำแนกตามปัจจัยเกี่ยวกับงาน (3) ปัจจัยเกี่ยวกับองค์การที่มีผลต่อการธำรงอยู่ของพนักงาน บริษัท ไทยสมายล์แอร์เวย์ จำกัด การศึกษานี้เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ ประชากรคือ พนักงานของบริษัทไทยสมายล์แอร์เวย์ จำกัดจำนวน 346 คน ไม่รวมนักบินและลูกเรือ คำนวณขนาดตัวอย่างด้วยสูตรของทาโร่ ยามาเน่ ได้กลุ่มตัวอย่าง 186 คน โดยการสุ่มตัวอย่างแบบชั้นภูมิ เครื่องมือที่ใช้ในการรวบรวมข้อมูลได้แก่ แบบสอบถาม 30สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล 30ได้แก่ ค่าความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าที ค่าเอฟ และการวิเคราะห์การถดถอยเชิงพหุคูณ ผลการศึกษา พบว่า (1) พนักงานที่มีเพศ อายุ สถานภาพ และระดับการศึกษาแตกต่างกันมีความคิดเห็นเกี่ยวกับการธำรงอยู่ของพนักงานบริษัท ไทยสมายล์แอร์เวย์ จำกัด ไม่แตกต่างกัน (2) พนักงานบริษัท ไทยสมาย์แอร์เวย์ จำกัด ที่มีฝ่ายที่สังกัด และรายได้เฉลี่ยต่อเดือน แตกต่างกันมีความคิดเห็นเกี่ยวกับการธำรงอยู่ของพนักงานบริษัท ไทยสมายล์แอร์เวย์ จำกัด แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 (3) ปัจจัยองค์การ ได้แก่ ด้านผลตอบแทนและสวัสดิการมีผลต่อการธำรงอยู่ของพนักงาน บริษัท ไทยสมายล์แอร์เวย์ จำกัด สามารถอธิบายความผันแปรของการธำรงอยู่ของพนักงานบริษัท ไทยสมายล์แอร์เวย์ จำกัด คิดเป็นร้อยละ 19.60