การบริหารคณะวิจิตรศิลป์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ สู่การเป็นองค์การที่มีสมรรถนะสูง

Abstract

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา (1) ระดับการเป็นองค์การที่มีสมรรถนะสูงของคณะวิจิตรศิลป์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ (2) เปรียบเทียบความแตกต่างของปัจจัยส่วนบุคคลที่มีผลต่อระดับการเป็นองค์การที่มีสมรรถนะสูงของคณะวิจิตรศิลป์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ (3) ปัจจัยการบริหารองค์การที่มีความสัมพันธ์ต่อการเป็นองค์การที่มีสมรรถนะสูงของคณะวิจิตรศิลป์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ และ (4) ปัจจัยการบริหารองค์การที่มีผลต่อการเป็นองค์การที่มีสมรรถนะสูงของคณะวิจิตรศิลป์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ การศึกษาครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงสำรวจ ประชากร คือ บุคลากรที่ปฏิบัติงานในคณะวิจิตรศิลป์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ จำนวน 162 คน กำหนดขนาดตัวอย่างได้ 116 คน โดยคำนวณจากสูตรของทาโร่ ยามาเน่ เครื่องมือที่ใช้ในการศึกษา คือ แบบสอบถาม สถิติสำหรับการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน และสถิติการถดถอยเชิงพหุคูณแบบขั้นตอน ผลการศึกษา พบว่า (1) ระดับการเป็นองค์การที่มีสมรรถนะสูงของคณะวิจิตรศิลป์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ อยู่ในระดับปานกลาง (2) ปัจจัยส่วนบุคคลด้านกลุ่มอายุ ระดับการศึกษา และประเภทสายงานที่แตกต่างกันส่งผลต่อการเป็นองค์การที่มีสมรรถนะสูงของคณะวิจิตรศิลป์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ แตกต่างกัน (3) ปัจจัยการนาองค์การ การบริหารยุทธศาสตร์ การบริหารองค์การสมัยใหม่ และการมุ่งเน้นทรัพยากรมนุษย์มีความสัมพันธ์เชิงบวกกับการเป็นองค์การที่มีสมรรถนะสูงของคณะวิจิตรศิลป์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ (4) ปัจจัยด้านการบริหารยุทธศาสตร์ การบริหารองค์การสมัยใหม่ และการมุ่งเน้นทรัพยากรมนุษย์ มีผลต่อการเป็นองค์การที่มีสมรรถนะสูงของคณะวิจิตรศิลป์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ โดยสามารถทำนายการเป็นองค์การที่มีสมรรถนะสูงของคณะวิจิตรศิลป์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ได้ร้อยละ 89.30