ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ของมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์

Abstract

การวิจัยในครั้งนี้วัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาระดับของความคิดเห็นต่อปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการพัฒนา ทรัพยากรมนุษย์ของมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์ (2) ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคล ปัจจัยด้านผู้ปฏิบัติ ปัจจัยด้านผู้บริหาร และปัจจัยด้านองค์การกับการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ของมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์ (3) ศึกษาปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ของมหาวิทยาลัย เทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์และ (4) เสนอแนะเพื่อเป็นแนวทางในการปรับปรุงการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ ของมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์ การศึกษาครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงสํารวจ โดยการใช้แบบสอบถามซึ่งผานการทดสอบรวมทั้งการหาค่าความเที่ยงตรงจากผู้เชี่ยวชาญและวิเคราะห์ค่าความเชื่อมั่นได้ของแบบสอบถามโดยวิธีหาค่าสัมประสิทธิ์อัลฟา ที่ระดับ .945 ประชากรที่ใช้ในการศึกษา คือ บุคลากรฝ่ายสนับสนุนของมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์ 4 วิทยาเขต คือ วิทยาเขตเพาะช่าง วิทยาเขตบพิตรพิมุขจักรวรรดิ วิทยาเขตศาลายา วิทยาเขตวังไกลกงวล ใช้การสุ่มตัวอย่าง อย่างง่ายกำหนดขนาดกลุ่มตัวอย่างตามวิธีของทาโร่ ยามาเน่ ได้กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล จํานวน 214 คน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ ค่าความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าไคสแควร์ ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์สเปียร์แมน และการวิเคราะห์ถดถอย ที่ระดับนัยสําคัญ 0.05 ผลการศึกษาพบว่า (1) ระดับความคิดเห็นต่อปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ของมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์ ในภาพรวมอยู่ในระดับมาก เมื่อพิจารณารายด้านพบว่าอยู่ในระดับมาก เช่นกัน (2) ปัจจัยส่วนบุคคลเกี่ยวกับประสบการณ์การทํางานมีความสัมพันธ์เชิงบวกในระดับตํ่ากับการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ ส่วนเพศ อายุ ระดับการศึกษา รายได้ ไม่มีความสัมพันธ์กับการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ของมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์ในขณะที่ปัจจัยด้านผู้ปฏิบัติงาน ปัจจัยด้านผู้บริหารและปัจจัยด้านองค์การ มีความสัมพันธ์เชิงบวกในระดับปานกลาง ที่ระดับนัยสําคัญ .05 (3) ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ของมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์ เรียงตามลําดับความสําคัญคือ ด้านองค์การ ด้านผู้บริหาร ด้านผู้ปฏิบัติงาน และ (4) ข้อเสนอแนะที่ได้จากการวิจัยครั้งนี้คือ องค์การควรให้ความสําคัญและมีความพร้อมด้านทรัพยากรต่างๆ ต่อการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ในด้านการฝึกอบรม ด้านการศึกษาดูงาน โดยกระทําอย่างพอเพียง และเหมาะสม ผู้บริหารควรเปิดโอกาสให้บุคลากรได้มีส่วนร่วมแสดงความคิดเห็นที่เกี่ยวข้องกับแนวทางการดําเนินการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์เพื่อให้เกิดความรับผิดชอบและความพึงพอใจในการพัฒนาตนเอง เพื่อสร้างความรู้สึกว่าบุคลากรเป็นส่วนหนึ่งขององค์การและนําความรู้ ทักษะที่ได้รับจากการพัฒนามาใช้ในหน่วยงานให้เกิดประสิทธิภาพเพิ่มมากขึ้น