ความสุขจากการพึ่งตนเองในบั้นปลายชีวิตของผู้สูงอายุในชุมชนชนบท อำเภอภูเรือ จังหวัดเลย

Abstract

การศึกษาวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาระดับความสุขของผู้สูงอายุในชุมชน ชนบท อำเภอภูเรือ จังหวัดเลย และ (2) ศึกษาประสบการณ์ความสุขจากการพึ่งตนเองในบั่นปลาย ชีวิตของผู้สูงอายุในชุมชนชนบท อำเภอภูเรือ จังหวัดเลย การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยแบบผสมผสานวิธีประเภทอธิบายตามลำดับโดยในระยะที่ 1 เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้สูงอายุที่อาศัยอยู่ในชุมชนชนบท อำเภอภูเรือ ชังหวัดเลย พ.ศ. 2558 จำนวน 310 คน ได้มาโดยการสุ่มอย่างง่าย การเก็บรวบรวมข้อมูลใช้แบบสอบถามข้อมูล ส่วนบุคคล และแบบวัดความสุข มีค่าความเที่ยงตั้งฉบับเท่ากับ .92 สถิติที่ใช้คือ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ส่วนในระยะที่ 2 เป็นการวิชัยเชิงคุณภาพ ผู้ให้ข้อมูลหลัก คือ ผู้สูงอายุที่อาศัยอยู่ ในชุมชนชนบท พื้นที่อำเภอภูเรือ ชังหวัดเลย ในช่วงปีพ.ศ. 2558 โดยเป็นผู้สูงอายุที่มีอายุตั้งแต่ 60ปีขื้นไป อาศัยอยู่ในชุมชนชนบทอำเภอภูเรือ จังหวัดเลย มีคะแนนความสุขอยู่ในระดับสูง สามารถสื่อสารได้ดีและยินดีเข้าร่วมการวิจัยจำนวนทั้งหมด 8 คน การเก็บรวบรวมข้อมูลโดยการ สัมภาษณ์เชิงลึกแบบรายบุคคลโดยใช้แบบสัมภาษณ์แบบกึ่งโครงสร้าง ส่วนการวิเคราะห์ข้อมูลทำ การวิเคราะห์บริบทและเนื้อหา โดยถอดรหัสข้อความและจัดกลุ่มข้อมูลตามลักษณะที่มีความหมาย คล้ายคลึงกันให้เป็นหมวดหมู, จากนั้นชัดเป็นประเด็นย่อยและสรุปเป็นประเด็นหลัก ผลการวิจัยพบว่า 1) ผู้สูงอายุมีคะแนนความสุขเฉลี่ยอยู่ในระดับปานกลาง และ 2) ความสุขจากการพึ่งตนเองในบั้นปลายชีวิตของผู้สูงอายุในชุมชนชนบท อำเภภูเรือ ชังหวัดเลย พบ 4ประเด็นหลัก คือ (1)สุขที่พึ่งตนเองได้(2)การได้รับการสนับสนุนจากครอบครัว (3) การได้รับการช่วยเหลือจากสังคม และ (4) สิ่งแวดล้อมที่เอื้อต่อการยังชีพ