ผลของการให้การปรึกษาแบบรายบุคคลเพื่อเสริมสร้างความสุขของผู้ป่วยโรคเบาหวานที่ถูกตัดขาในโรงพยาบาลนครพนม จังหวัดนครพนม

Abstract

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เปรียบเทียบความสุขของผู้ป่วยโรคเบาหวานหลังผ่าตัดขาของกลุ่มทดลอง ก่อนและหลังการให้การปรึกษาแบบรายบุคคล และ 2) เปรียบเทียบความสุขของผู้ป่วยโรคเบาหวานหลังผ่าตัดขาของกลุ่มทดลองที่ได้รับการปรึกษาแบบรายบุคคลกับกลุ่มควบคุมที่ได้รับการให้การปรึกษาแบบปกติ กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้ป่วยที่ได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรคเบาหวานที่ถูกตัดขา มีอายุระหว่าง 35-60 ปี ได้มาโดยการเลือกแบบเจาะจง จากนั้นสุ่มอย่างง่ายเพื่อแบ่งเป็น กลุ่มควบคุมและ กลุ่มทดลอง กลุ่มละ 8 คน เครื่องมือที่ใช้ในการทำวิจัย ได้แก่ โปรแกรมการให้การปรึกษารายบุคคล การให้การปรึกษาแบบปกติ และแบบวัดความสุขของผู้ป่วยโรคเบาหวานหลังผ่าตัดขา ที่มีค่า ความเที่ยงเท่ากับ .81 กลุ่มทดลองได้รับการปรึกษาแบบรายบุคคลจนครบ ทั้ง 8 คน คนละ 8 ครั้ง ครั้งละ 50 นาที รวมทั้งหมด 64 ครั้ง กลุ่มควบคุมได้รับการปรึกษาแบบปกติ สถิติที่ใช้ใน การวิเคราะห์ข้อมูล คือ ค่ามัธยฐาน ค่าเบี่ยงเบนควอไทล์ การทดสอบแมนวิทนีย์และการทดสอบวิลคอกซัน ผลการวิจัยพบว่า 1) ผู้ป่วยโรคเบาหวานหลังผ่าตัดขามีความสุขเพิ่มขึ้นภายหลังการให้การปรึกษาแบบรายบุคคล อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ.05 และ 2) ผู้ป่วยโรคเบาหวานหลังผ่าตัดขากลุ่มทดลองมีความสุขเพิ่มขึ้นมากกว่ากลุ่มควบคุมหลังการทดลอง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05