การคุ้มครองผู้เยาว์ที่กระทำผิดทางอาญาตามพระราชบัญญัติศาลเยาวชนและครอบครัวและวิธีพิจารณาคดีเยาวชนและครอบครัว พ.ศ.2553

Abstract

การศึกษาค้นคว้าอิสระเรื่องการคุ้มครองผู้เยาว์ที่กระทำผิดทางอาญาตามพระราชบัญญัติศาลเยาวชนและครอบครัว และวิธีพิจารณาคดีเยาวชนและครอบครัว พ.ศ. 2553 มีวัตถุประสงค์เพื่อทราบถึงแนวคิดและสาเหตุของการกระทำความผิดทางอาญาตลอดจนบทกฎหมายและบทลงโทษซึ่งใช้บังคับกับผู้เยาว์ที่กระทำความผิดทางอาญา เพื่อเสนอให้มีการปรับปรุงแก้ไขบทบัญญัติของกฎหมายให้มีการคุ้มครองผู้เยาว์ที่กระทำผิดทางอาญาเช่นเดียวกับเด็กและเยาวชน การศึกษาค้นคว้าอิสระนี้ เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพด้วยวิธีการวิจัยทางเอกสาร จากการค้นคว้าทฤษฎีที่เกี่ยวข้องกับแนวคิดและสาเหตุของการกระทำความผิดทางอาญาของเด็กและเยาวชน เปรียบเทียบกับการกระทำผิดทางอาญาของผู้เยาว์รวมถึงการบังคับใช้กฎหมายทั้งการลงโทษและการคุ้มครองผู้กระทำผิด ทางกฎหมายทั้งที่มีการบังคับใช่ในประเทศไทยและต่างประเทศ ผลการศึกษาพบว่า ผู้เยาว์ที่กระทำความผิดทางอาญานั้น กฎหมายกำหนดให้ผู้เยาว์เข้ารับ การพิจารณาตามกระบวนการยุติธรรมเช่นเดียวกับผู้ที่บรรลุนิติภาวะหรือผู้ใหญ่ หากแต่แท้จริงแล้วนั้น ผู้เยาว์เป็นผู้ที่อ่อนด้อยประสบการณ์ มีวุฒิภาวะต่ำและถูกชักจูงได้ง่าย เช่นเดียวกับเด็กและเยาวชน ดังนั้นเมื่อผู้เยาว์ได้กระทำความผิดทางอาญาก็ควรที่จะได้รับความคุ้มครองตามพระราชบัญญัติศาล เยาวชนและครอบครัว และวิธีพิจารณาคดีเยาวชนและครอบครัว พ.ศ. 2553 เช่นเดียวกับเด็กและเยาวชน ที่ได้กระทำความผิดทางอาญาโดยบัญญัติให้ “เยาวชน” นั้นหมายถึงบุคคลอายุเกิน 15 ปีบริบูรณ์แต่ ไม่เกิน 20ปีบริบูรณ์” หรืออาจให้เป็นดุลยพินิจของศาลในการสั่งให้คดีที่ผู้กระทำผิดเป็นผู้เยาว์ได้รับ ความคุ้มครองพิเศษตามพระราชบัญญัติศาลเยาวชนและครอบครัว และวิธีพิจารณาคดีเยาวชนและ ครอบครัว พ.ศ. 2553 เพื่อเปิดโอกาสให้ผู้เยาว์ได้กลับตัวมาเป็นกำลังสำคัญในการพัฒนาประเทศต่อไป