การสั่งไม่ฟ้องคดีอาญาของพนักงานอัยการที่ไม่เป็นประโยชน์ต่อสาธารณชน

Abstract

การศึกษาค้นคว้าอิสระนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาแนวคิด ทฤษฎีและหลักการเกี่ยวกับการสั่งไม่ฟ้องคดีอาญาของพนักงานอัยการที่ไม่เป็นประโยชน์ต่อสาธารณชน (2) วิเคราะห์ เพื่อหาแนวทางที่เหมาะสมในการสั่งไม่ฟ้องเพื่อลดปริมาณคดีขึ้นสู่ศาลอย่างมีประโยชน์สูงสุด การศึกษาค้นคว้าอิสระนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยวิธีการวิจัยเอกสารจากตำรา กฎหมาย ระเบียบ คำสั่งที่เกี่ยวข้อง วิทยานิพนธ์ สารนิพนธ์ บทความ เอกสารทางวิชาการ และข้อมูลจากเครือข่ายทางอินเตอร์เน็ตทั้งภาษาไทยและภาษาอังกฤษ โดยนำมาจัดรวบรวมและทำการวิเคราะห์จากข้อมูลที่ได้จากเอกสารเหล่านั้น ผลจากการศึกษาค้นคว้าอิสระ พบว่า (1) บทบัญญัติแห่งกฎหมายว่าด้วยสั่งไม่ฟ้อง คดีอาญาของพนักงานอัยการที่ไม่เป็นประโยชน์ต่อสาธารณชนไม่ครอบคลุมหลักเกณฑ์ในการสั่งคดีโดยทั่วไป การสั่งคดีกรณีการไกล่เกลี่ยข้อพิพาททางอาญาในชั้นสอบสวนไม่เป็นผลยุติคดี และการกำหนดประเภทคดีและลักษณะของคดีการไกล่เกลี่ยข้อพิพาททางอาญาในชั้นสอบสวนไม่เป็นผลยุติคดี ก่อให้เกิดปัญหาช่องว่างแห่งกฎหมายตามพระราชบัญญัติองค์กรอัยการและพนักงาน อัยการและระเบียบสำนักงานอัยการสูงสุดในการใช้ดุลยพินิจสั่งฟ้องคดีของพนักงานอัยการมีทิศทาง แตกต่างกันและไม่มีมาตรฐานตามหลักสากล (2) ข้อเสนอแนวทางในการปรับปรุงแก้ไข คือ เสนอให้มีการแก้ไขเพิ่มเติมด้วยการกำหนดหลักเกณฑ์ในการสั่งคดีไม่ฟ้องคดีคดีอาญาที่ไม่เป็นประโยชน์แก่สาธารณชนโดยทั่วไป หลักเกณฑ์ในการสั่งคดีไม่ฟ้องคดีคดีอาญาที่ไม่เป็นประโยชน์ต่อสาธารณชนกรณีการไกล่เกลี่ยข้อพิพาททางอาญาในชั้นสอบสวนไม่เป็นผลยุติคดี และหลักเกณฑ์การกำหนดประเภทคดีแเละลักษณะของคดีในการสั่งไม่ฟ้องคดีอาญาที่ไม่เป็นประโยชน์ต่อสาธารณชนกรณีการไกล่เกลี่ยข้อพิพาททางอาญาในชั้นสอบสวนไม่เป็นผลยุติคดี