บทบาทของพระราชธรรมนิเทศ (พระพยอม กลฺยาโณ) กับการเมืองในระบอบประชาธิปไตยของไทย

Abstract

การวิจัยครั้งนี้วัตถุประสงค์เพื่อศึกษา (1) บทบาทของพระราชธรรมนิเทศ (พระพยอม กลฺยาโณ) กับการเมืองในระบอบประชาธิปไตยของไทยในมิติอุดมการณ์วิธีการ และวิถีชีวิต และ (2) ปัญหาและอุปสรรคเกี่ยวกับบทบาทของพระสงฆ์กับการเมืองในระบอบประชาธิปไตยของไทย ผลการวิจัยพบว่า (1) บทบาทของพระราชธรรมนิเทศ (พระพยอม กลฺยาโณ) ประเด็น อุดมการณ์ มีการใช้รูปแบบและวิธีการสื่อสารในการเผยแผ่พระธรรมคำสอนจากการนำข่าว เหตุการณ์ปัจจุบันต่างๆ มาพูดถึงเพื่อโยงให้เข้าถึงธรรมะช่วยยุติความขัดแย้งทางการเมือง ประเด็น วิธีการ แนะนำให้ใช้ธรรมะนำการเมืองเพื่อให้นักการเมืองมีศีลธรรมคุณธรรมปกครองบ้านเมืองให้ ถูกต้องและบทบาทแนะนำให้ประชาชนมีความสามัคคีทางการเมืองไม่แตกแยกทางความคิด และ ประเด็นวิถีชีวิต มีบทบาทในการสังคมสงเคราะห์ช่วยเหลือผู้ยากไร้ ก่อตั้งมูลนิธิวัดสวนแก้วเพื่อ ช่วยให้ทุกคนมีพื้นฐานจิตใจที่ดี (2) ปัญหาและอุปสรรคเกี่ยวกับบทบาทของพระสงฆ์กับการเมือง ในระบอบประชาธิปไตยของไทย ได้แก่ ปัญหากฎระเบียบของสงฆ์ที่บัญญัติออกมาเพื่อให้พระ ปฏิบัติตามโดยพระไม่มีส่วนร่วมในการกำหนดแนวทางการปฏิบัติตนเองได้ รัฐขาดความเข้าใจและ ไม่สนับสนุนพระพุทธศาสนาอย่างจริงจัง ดังนั้น การที่พระสงฆ์แสดงความคิดเห็นทางการเมือง หรือร่วมบรรยายเสวนาที่ปรากฏตามสื่อต่างๆ ในปัจจุบัน พระสงฆ์จำเป็นต้องตั้งอยู่ในธรรม วางตัว เป็นกลาง มุ่งแสดงธรรมเพื่อประโยชน์ของประชาชนส่วนรวม