ผลการฝึกด้วยชุดกิจกรรมแนะแนวเพื่อพัฒนาเหตุผลเชิงจริยธรรมขั้นกลางของนักเรียนวัยรุ่นที่มีจิตลักษณะแตกต่างกัน

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) เปรียบเทียบเหตุผลเชิงจริยธรรมขั้นกลางของ นักเรียนวัยรุ่นที่ได้รับการฝึกด้วยชุดกิจกรรมแนะแนวเพื่อพัฒนาเหตุผลเชิงจริยธรรมขั้นกลางกับไม่ได้รับ การฝึกด้วยชุดกิจกรรมแนะแนวเพื่อพัฒนาเหตุผลเชิงจริยธรรมขั้นกลาง (2) หาประเภทของนักเรียน วัยรุ่นที่ได้รับประโยชน์มากที่สุดจากการฝึกด้วยชุดกิจกรรมแนะแนวเพื่อพัฒนาเหตุผลเชิงจริยธรรม ขั้นกลาง ชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 - 6 โรงเรียนบ้านยางเอือด จังหวัดศรีสะเกษ ปีการศึกษา 2550 จำนวน 60 คน ได้มาโดยการเลือกแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือ (1) ชุดกิจกรรมแนะแนวเพื่อพัฒนา เหตุผลเชิงจริยธรรมขั้นกลาง ประกอบด้วยกิจกรรม จำนวน 10 กิจกรรม (2) แบบวัดจำนวน 4 ชุด คือ แบบวัดแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ แบบวัดความเชื่ออำนาจในตน แบบวัดการมุ่งอนาคตและการควบคุมตน และแบบวัดเหตุผลเชิงจริยธรรม ซึ่งมีค่าความเที่ยงเท่ากับ.85, .58, .57, และ .73 ตามลำดับ สถิติที่ใช้ ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าที การวิเคราะห์ ความแปรปรวน และการวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณ ผลการวิจัยพบว่า (1) นักเรียนวัยรุ่นที่ได้รับการฝึกด้วยชุดกิจกรรมแนะแนวเพื่อพัฒนา เหตุผลเชิงจริยธรรมขั้นกลาง มีการพัฒนาเหตุผลเชิงจริยธรรมสูงกว่านักเรียนวัยรุ่นที่ไม่ได้รับการฝึก ด้วยชุดกิจกรรมแนะแนวเพื่อพัฒนาเหตุผลเชิงจริยธรรมขั้นกลางอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ.01 (2) นักเรียนวัยรุ่นที่มีความพร้อมทางจิตลักษณะสูงและความพร้อมทางจิตลักษณะต่ำ เมื่อได้รับการฝึก ด้วยชุดกิจกรรมแนะแนวเพื่อพัฒนาเหตุผลเชิงจริยธรรมขั้นกลาง พบว่า ได้รับประโยชน์ไม่แตกต่างกัน กลุ่มตัวอย่างในการวิจัย เป็นนักเรียนวัยรุ่นชายและหญิงอายุระหว่าง 10-13 ปี ระดับ