Please use this identifier to cite or link to this item:
https://ir.stou.ac.th/handle/123456789/10828Full metadata record
| DC Field | Value | Language |
|---|---|---|
| dc.contributor.advisor | เบญจมาศ อยู่ประเสริฐ, อาจารย์ที่ปรึกษา | th_TH |
| dc.contributor.advisor | นารีรัตน์ สีระสาร, อาจารย์ที่ปรึกษา | th_TH |
| dc.contributor.author | บุญยัง ทาราทอน, 2524- | - |
| dc.contributor.other | มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. สำนักบัณฑิตศึกษา | th_TH |
| dc.date.accessioned | 2023-12-14T06:12:40Z | - |
| dc.date.available | 2023-12-14T06:12:40Z | - |
| dc.date.issued | 2561 | - |
| dc.identifier.uri | https://ir.stou.ac.th/handle/123456789/10828 | - |
| dc.description | วิทยานิพนธ์ (กษ.ม. (ส่งเสริมการเกษตร))--มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช, 2561 | th_TH |
| dc.description.abstract | วัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) สภาพทางสังคมและเศรษฐกิจ 2) การปฏิบัติตามเทคโนโลยีการผลิตข้าวอินทรีย์ 3) ความรู้เกี่ยวกับเทคโนโลยีการผลิตข้าวอินทรีย์ 4) เปรียบเทียบปัจจัยทางสังคม ปัจจัยทางเศรษฐกิจและความรู้ของเกษตรกรมีใบรับรองฯ และเกษตรกร ไม่มีใบรับรองฯ และ 5) ปัญหาและข้อเสนอแนะต่อการส่งเสริมการผลิตข้าวอินทรีย์ ผลการศึกษาพบว่า 1) เกษตรกรที่มีใบรับรองฯ มีประสบการณ์ทำนาอินทรีย์เฉลี่ย 12.06 ปี 2) เกษตรกรที่มีใบรับรองฯ ทั้งหมดปฏิบัติตามเทคโนโลยีการผลิตข้าวอินทรีย์ในระดับมากที่สุดในทุกประเด็น 3) เกษตรกรที่มีใบรับรองฯ ทั้งหมดมีความรู้เกี่ยวกับการผลิตข้าวอินทรีย์ในระดับมากที่สุด | th_TH |
| dc.format | application/pdf | en_US |
| dc.language.iso | th | en_US |
| dc.publisher | มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช | th_TH |
| dc.rights | มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช | th_TH |
| dc.rights | Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0) | en_US |
| dc.rights.uri | https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/ | en_US |
| dc.source | Born digital | en_US |
| dc.subject | มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. แขนงวิชาส่งเสริมการเกษตร --วิทยานิพนธ์ | th_TH |
| dc.subject | ข้าวปลอดสารพิษ | th_TH |
| dc.subject | ข้าว--มาตรฐาน--ไทย | th_TH |
| dc.title | ปัจจัยที่มีผลต่อการได้รับการรับรองมาตรฐานข้าวอินทรีย์ของเกษตรกรในอำเภอราษีไศล จังหวัดศรีสะเกษ | th_TH |
| dc.title.alternative | Factors affecting to certified organic rice of farmers in Rasi Salai District, Si Sa Ket Province | en_US |
| dc.type | Thesis | en_US |
| dc.degree.name | เกษตรศาสตรมหาบัณฑิต | th_TH |
| dc.degree.level | ปริญญาโท | th_TH |
| dc.degree.discipline | สาขาวิชาเกษตรศาสตร์และสหกรณ์ | th_TH |
| dc.degree.grantor | มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช | th_TH |
| dc.description.abstractalternative | The objectives of this research were (1) to study socio-economic conditions of organic rice farmers in Rasi Salai District, Si Sa Ket Province, (2) to investigate the adoption of organic rice production technology into practice, (3) to study knowledge about organic rice production technology, (4) to compare social and economic factors and the knowledge of certified and non-certified farmers, and (5) to study the problems and suggestions for promoting organic rice production. Population of this study were 1,527 farmers who produced organic rice farmers in Rasi Salai District The sample size was determined using Taro Yamane formula at the error level of 0.05.Stratifiled random sampling method was used to selected sample .There were two groups of sample , consisting of 160 certified farmers and 160 non-certified farmers. An interview was used as the research instrument. Data were analyzed using statistics including frequency, minimum, maximum, arithmetic mean, standard deviation, and t-test . The results of this study indicated that 1) The average years of organic rice farming experience was 12.06 years. The average area for organic rice production was 20.61 rai. The average number of labors was 2.56 . The average cost of organic rice production was 1,808.73 baht per rai. In addition, The average years of organic rice farming experience was 3.75 years. The average area for organic rice production was 8.14 rai. The average number of labors was 2.32 . The average cost of organic rice production was 2,743.62 baht per rai. 2) Certified farmers adopted the technology in organic rice production into their practice at the highest level while over half of non-certified farmers adopted the technology in organic rice production into their practice at a high level. Aspects that were arranged from the highest to lowest mean scores were rice variety selection, rice seed preparation, soil preparation, plantation system, water management, harvesting, rice threshing, humidity reduction, paddy storage and milling, respectively. 3) All certified farmers had the highest level of knowledge about organic rice production and the least level of knowledge in weed control. 4) There was a statistically significant difference in organic rice production between two groups (P<0.05), and 5) two groups of farmers mostly faced the problems about weed control. Therefore, farmers should be regularly educated to learn about rice production knowledge and should apply knowledge about organic rice | en_US |
| Appears in Collections: | Agri-Theses | |
Files in This Item:
| File | Description | Size | Format | |
|---|---|---|---|---|
| Fulltext.pdf | เอกสารฉบับเต็ม | 13.73 MB | Adobe PDF | View/Open |
This item is licensed under a Creative Commons License
