การศึกษาค่าความเต็มใจที่จะจ่ายของนักท่องเที่ยวเพื่อฟื้นฟูระบบนิเวศชายฝั่งทะเลอันดามัน

Abstract

การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ประเมินทั่วไปและปัญหาความเสื่อมโทรมจากการท่องเที่ยวในพื้นที่ศึกษา 2) ประเมินค่าความเต็มใจที่จะจ่ายและมูลค่าภายใต้ตลาดสมมุติคิดเป็นมูลค่าการใช้ทางตรง 3) เสนอแนะแนวทางการจัดการโดยเครื่องมือทางเศรษฐศาสตร์สิ่งแวดล้อมเพื่อให้เกิดการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์อย่างยั่งยืน วิธีการศึกษาใช้การเก็บข้อมูลปฐมภูมิโดยใช้แบบสอบถามปลายปิดแบบสองครั้ง กับกลุ่มตัวอย่างจำนวน 400 ตัวอย่างด้วยการสุ่มตัวอย่างแบบเป็นระบบโดยใช้ตัวแบบจำลองโลจิทเพื่อหาค่าความเต็มใจที่จะจ่ายและมูลค่าตลาดสมมุติดำเนินการวิเคราะห์เพื่อหาราคาของความเต็มใจจ่ายและมูลค่าการใช้ทางตรง ผลการศึกษาพบว่า 1) พื้นที่ศึกษามีปัญหาความเสื่อมโทรมของทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมอันเป็นผลจากการใช้ประโยชน์เกินกว่าศักยภาพของทรัพยากรที่จะรองรับได้ 2) ค่าความเต็มใจที่จะจ่ายของอุทยานแห่งชาติที่ศึกษามีค่ามากกว่าค่าธรรมเนียมปัจจุบันทุกแห่งโดยค่าความเต็มใจที่จะจ่ายของอุทยานแห่งชาติอ่าวพังงา หมู่เกาะสิมิลันและหมู่เกาะสุรินทร์ มีค่า 640.37, 775.42 และ 1403.889 บาท ตามลำดับและพบว่าค่าความเต็มใจจ่ายมีความสัมพันธ์กับระยะทางในการเดินทางจากเมืองค่าความเต็มใจที่จะจ่ายของชาวต่างชาติมีมากกว่านักท่องเที่ยวชาวไทยประมาณ 1.9 เท่าการเก็บค่าธรรมเนียมการเข้าใช้อุทยานในปัจจุบันยังไม่เหมาะสมและมูลค่าการใช้ทางตรงในปัจจุบันของอุทยานที่ศึกษาเท่ากับ 309,184,060 บาท 3) ในการจัดการพื้นที่อุทยานควรปรับปรุงค่าธรรมเนียมในการเข้าใช้อุทยานให้สอดคล้องกับค่าความเต็มใจจ่ายและการจัดตั้งกองทุนสิ่งแวดล้อมเพื่อการบริหารจัดการพื้นที่ให้เกิดการใช้ประโยชน์อย่างยั่งยืน