ผลของการให้การปรึกษาแบบรายบุคคลเพื่อเสริมสร้างความหยุ่นตัวของผู้ที่ผิดหวังในความรัก

Abstract

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบความหยุ่นตัวของผู้ที่ผิดหวังในความรักก่อนการทดลอง หลังการทดลองและในระยะติดตามผลการทดลอง กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษา คือ ผู้ที่ผิดหวังในความรักที่สมัครใจเข้าร่วมโปรแกรมการให้การปรึกษาแบบรายบุคคล และผ่านเกณฑ์ที่กำหนดไว้ ได้แก่ มีประสบการณ์การผิดหวังในความรักในระยะเวลาไม่เกิน 2 เดือน และมีคะแนนความหยุ่นตัวตั้งแต่ระดับปานกลางลงมา จำนวน 7 คน เครื่องมือที่ใช้ในการค้นคว้าอิสระ ได้แก่ (1) โปรแกรมการให้การปรึกษาแบบรายบุคคลเพื่อเสริมสร้างความหยุ่นตัวของผู้ที่ผิดหวังในความรัก จำนวน 8 ครั้ง ใช้เวลาครั้งละ 50 นาที และ (2) แบบวัดความหยุ่นตัวที่มีค่าความเที่ยงเท่ากับ .83 เก็บข้อมูลโดยการประเมินความหยุ่นตัวก่อนทดลอง หลังการทดลอง และติดตามผล 2 สัปดาห์สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่ามัธยฐาน ส่วนเบี่ยงเบนควอไทล์การทดสอบพรีดแมน และการทดสอบวิลคอกชั่น ผลการวิจัยพบว่า ก่อนการทดลอง หลังการทดลอง และติดตามผลการทดลอง ผู้ที่ผิดหวังในความรักมีความหยุ่นตัวแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 และเมื่อเปรียบเทียบความหยุ่นตัวของผู้ที่ผิดหวังในความรักหลังการทดลองและติดตามผลการทดลอง พบว่า ความหยุ่นตัวของผู้ที่ผิดหวังในความรักเมื่อติดตามผลการทดลองสูงกว่าหลังการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01