แนวทางการส่งเสริมการผลิตลำไยคุณภาพของเกษตรกร ในอำเภอแม่สรวย จังหวัดเชียงราย

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) สภาพการผลิตลำไยและการตลาดลำไยของเกษตรกร 2) ความรู้ แหล่งความรู้ ความคิดเห็น และความต้องการในการผลิตลำไยคุณภาพของเกษตรกร 3) การใช้เทคโนโลยีในการผลิตลำไยคุณภาพของเกษตรกร 4) การจัดการโซ่อุปทานลำไยคุณภาพของเกษตรกร 5) ปัญหา และข้อเสนอแนะแนวทางการส่งเสริมการผลิตลำไยคุณภาพของเกษตรกร ผลการวิจัยพบว่า 1) เกษตรกรปลูกลำไยพันธุ์อีดอ พื้นที่ปลูกส่วนใหญ่เป็นเชิงเขา ปริมาณผลผลิตเฉลี่ย 214.22 กิโลกรัมต่อไร่ นำไปขายที่จุดรับซื้อในท้องถิ่น เพื่ออบแห้ง 2) เกษตรกรมีความรู้เกี่ยวกับการผลิตลำไยคุณภาพในระดับปานกลาง ได้รับความรู้จากแหล่งต่างๆ โดยภาพรวมอยู่ระดับน้อย โดยได้รับจากสื่อออนไลน์มากที่สุด รองลงมาคือ สื่อมวลชน ความคิดเห็นต่อการผลิตลำไยคุณภาพโดยภาพรวมอยู่ระดับปานกลางโดยมีความคิดเห็นต่อการตัดแต่งกึ่ง ตัดแต่งช่อผล และทำให้รายได้เพิ่มขึ้นในระดับมาก ความต้องการของเกษตรกรอยู่ในระดับปานกลาง โดยมีความต้องการด้านความรู้มากที่สุด รองลงมาคือ ด้านการสนับสนุนและด้านการส่งเสริม 3) การใช้เทคโนโลยีในการผลิตลำไยคุณภาพของเกษตรกรโดยภาพรวมอยู่ในระดับปานกลาง มีการยอมรับและปฏิบัติในการเก็บเกี่ยวลำไยในระยะเก็บเกี่ยวที่เหมาะสมมากที่สุด รองลงมาคือ การตัดแต่งกึ่งกลางทรงพุ่มและกิ่งในทรงพุ่มไม่แน่นทึบหลังเก็บเกี่ยวผลแล้ว และเก็บผลผลิตในสถานที่สะอาด มีอากาศถ่ายเทสะดวก 4) เกษตรกรมีการจัดการโซ่อุปทานลำไยที่สำคัญด้านต้นน้ำ คือ การสนับสนุนแหล่งน้ำ องค์ความรู้ แหล่งเงินทุน กลางน้ำ คือ การส่งเสริม แปรรูป อบรมศักยภาพแรงงาน ปลายน้ำ คือ การรวมกลุ่ม ประกันราคา ส่งเสริมการบริโภคลำไย 5) ปัญหาของเกษตรกรโดยภาพรวมอยู่ระดับมาก โดยมีปัญหาด้านการตลาดมากที่สุด คือ แนวทางการส่งเสริม เกษตรกรเสนอแนะว่าควรให้ความรู้เรื่องกระบวนการผลิต และการตลาด สนับสนุนด้านแหล่งน้ำ ควบคุมราคาปัจจัยการผลิต และการประกันราคาผลผลิต