ขวัญและกำลังใจที่มีความสัมพันธ์ต่อผลสัมฤทธิ์ในการปฏิบัติงานของบุคลากร สำนักงานอัยการในจังหวัดอุดรธานี

Abstract

การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาความคิดเห็นเกี่ยวกับระดับขวัญและกำลังใจที่มีความสัมพันธ์ต่อผลสัมฤทธิ์ในการปฏิบัติงานของบุคลากรสำนักงานอัยการในจังหวัดอุดรธานี (2) ศึกษาความคิดเห็นเกี่ยวกับระดับผลสัมฤทธิ์ในการปฏิบัติงานของบุคลากรสำนักงานอัยการในจังหวัดอุดรธานี (3) ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างขวัญและกำลังใจกับผลสัมฤทธิ์ในการปฏิบัติงานของบุคลากรสำนักงานอัยการในจังหวัดอุดรธานี และ (4) เสนอแนะแนวทางในการเสริมสร้างขวัญและกำลังใจในการปฏิบัติงานของบุคลากรสำนักงานอัยการในจังหวัดอุดรธานี การศึกษานี้เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ ประชากรที่ใช้ในการศึกษาคือ บุคลากรในสังกัดสำนักงานอัยการการสูงสุดที่ปฏิบัติหน้าที่ภายในจังหวัดอุดรธานี จำนวน 6 สำนักงาน จำนวนทั้งสิ้น 285 คน ขนาดของกลุ่มตัวอย่างคำนวณโดยการใช้สูตรของทาโร ยามาเน ได้กลุ่มตัวอย่างจำนวน 167 คน สุ่มตัวอย่างแบบชั้นภูมิแบ่งสัดส่วน เครื่องมือที่ใช้คือ แบบสอบถามแบบมีโครงสร้าง สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลประกอบด้วย สถิติเชิงพรรณนาโดยการหาค่าความถี่ ค่าเฉลี่ย ค่าร้อยละ และการวิเคราะห์ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ส่วนสถิติเชิงอนุมานใช้การวิเคราะห์ค่าสหสัมพันธ์ของเพียร์สัน ผลการศึกษาพบว่า (1) ระดับของขวัญและกำลังใจในการปฏิบัติงานของบุคลากรสำนักงานอัยการในจังหวัดอุดรธานี ในภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด เมื่อพิจารณาเป็นรายด้านพบว่า ด้านที่มีค่าเฉลี่ยมากที่สุดคือ ด้านความมั่นคงในการปฏิบัติงาน รองลงมาคือ ด้านความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนร่วมงานในหน่วยงาน และลักษณะงานที่ทำ ด้านที่มีค่าเฉลี่ยน้อยที่สุดคือ ด้านหลักการตอบสนอง (2) ระดับผลสัมฤทธิ์ในการปฏิบัติงานของบุคลากรสำนักงานอัยการในจังหวัดอุดรธานีพบว่าในภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด โดยด้านที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุด คือ ด้านภาระรับผิดชอบ (3) ขวัญและกำลังใจมีความสัมพันธ์เชิงบวกในระดับสูงกับผลสัมฤทธิ์ในการปฏิบัติงานของบุคลากรสำนักงานอัยการในจังหวัดอุดรธานี ณ ระดับนัยสำคัญทางสถิติที่ 0.01 และ (4) ข้อเสนอแนะแนวทางการพัฒนาได้แก่ ควรมีการสับเปลี่ยนโยกย้ายพื้นที่การทำงานภายในภูมิภาคบ้างเพื่อแลกเปลี่ยนประสบการณ์การทำงานในแต่ละพื้นที่ และควรพัฒนาความรู้เฉพาะตำแหน่งและทักษะที่จำเป็นในการทำงาน เช่น ทักษะด้านเทคโนโลยี เพื่อให้เกิดความรวดเร็วและทันสมัย