ประสิทธิผลของการสื่อสารจากโครงการกฤษฎีกาสัญจร

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) ระดับความรู้ที่ได้รับจากการสื่อสารและ ระดับความพึงพอใจที่มีต่อการสื่อสารของนักศึกษาที่เข้าร่วมโครงการกฤษฎีกาสัญจร 2) เปรียบเทียบลักษณะทางประชากรกับระดับความรู้ที่ได้รับจากการสื่อสารและความพึงพอใจต่อการสื่อสารของโครงการกฤษฎีกาสัญจร 3) เปรียบเทียบความแตกต่างระหว่างความรู้จักสานักงานคณะกรรมการกฤษฎีกากับระดับความรู้ที่ได้รับและความพึงพอใจต่อการสื่อสารของโครงการกฤษฎีกาสัญจรการวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่างได้แก่ นักศึกษาสาขาวิชานิติศาสตร์จากมหาวิทยาลัยรังสิต และมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา จำนวน 186 คนได้มาจากวิธีการสุ่มอย่างแบบตัวอย่างแบบโควด้า เครื่องมือที่ใช้คือแบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่การแจกแจงความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าที การวิเคราะห์ความแปรปรวนแบบทางเดียว การเปรียบเทียบรายคู่แบบพหุคูณด้วยวิธีการของฟิชเชอร์ผลการวิจัยพบว่า 1) ระดับความรู้ที่ได้รับจากการสื่อสารของโครงการกฤษฎีกาสัญจรอยู่ในระดับมากได้แก่ หัวข้อเกี่ยวกับพันธกิจ บทบาท หน้าที่และผลการดาเนินงานของสานักงานคณะกรรมการกฤษฎีกา และกลุ่มตัวอย่างมีความพึงพอใจต่อการสื่อสารของโครงการกฤษฎีกาสัญจรในระดับมาก โดยรูปแบบการสื่อสารที่มีความพึงพอใจมากที่สุดได้แก่การบรรยาย/อภิปรายโดยทีมวิทยากร 2) กลุ่มตัวอย่างที่มีเพศแตกต่างกันมีระดับ ความรู้ที่ได้รับจากการสื่อสารของ โครงการกฤษฎีกาสัญจรแตกต่างกันอย่างมีนัยสาคัญที่ระดับ 0.05 และกลุ่มตัวอย่างที่มาจากมหาวิทยาลัยที่แตกต่างกันมีความพึงพอใจต่อการสื่อสารของโครงการกฤษฎีกาสัญจรแตกต่างกันอย่างมีนัยสาคัญที่ระดับ 0.05 3) กลุ่มตัวอย่างที่รู้จักมาก รู้จักปานกลาง และไม่รู้จักสานักงานคณะกรรมการกฤษฎีกาเลย มีระดับความรู้ที่ได้รับจากการสื่อสารของโครงการกฤษฎีกาสัญจรไม่แตกต่างกัน และมีความพึงพอใจต่อการสื่อสารของโครงการกฤษฎีกาสัญจรไม่แตกต่างกันคำสำคัญ ประสิทธิผลของการสื่อสาร โครงการกฤษฎีกาสัญจร ความพึงพอใจ