รูปแบบการจัดการดูแลเพื่อป้องกันการแพร่กระจายเชื้ออาร์เอสวีในเด็กเล็ก

Abstract

การวิจัยพรรณนามีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) วิเคราะห์สภาพการณ์และความต้องการของการจัดการดูแลเพื่อป้องกันการแพร่กระจายเชื้ออาร์เอสวีในเด็กเล็ก สถาบันบำราศนราดูร 2) สร้างรูปแบบการจัดการดูแล และ 3) ประเมินความเหมาะสมของรูปแบบการจัดการดูแลที่พัฒนาขึ้น ผู้ให้ข้อมูล เลือกแบบเฉพาะเจาะจง มี 2 กลุ่ม 1) ผู้ดูแลเด็กป่วย 5 คน และผู้ให้บริการ คือ แพทย์และพยาบาล 10 คน และ 2) ผู้แทนกลุ่มผู้ให้บริการ 4 คน และผู้ทรงคุณวุฒิ 3 คน รวม 7 คน เครื่องมือวิจัย มี 2 ชุด 1) แบบสอบถามกึ่งโครงสร้างสำหรับผู้ดูแล และผู้ให้บริการ และ 2) แบบประเมินความเหมาะสมของรูปแบบการจัดการดูแลที่พัฒนาขึ้น ซึ่งผ่านการตรวจสอบความตรงตามเนื้อหาโดยผู้ทรงคุณวุฒิ 5 คน ได้ค่า CVI เท่ากับ 0.76 , 0.78 และ 0.84 ตามลำดับ วิเคราะห์ข้อมูลโดยการวิเคราะห์เนื้อหา และสถิติพรรณนา ผลการวิจัย 1) สภาพการณ์และความต้องการของการจัดการดูแล พบปัญหาของผู้ดูแล 6 ประเด็น (1) ขาดความรู้เรื่องโรคอาร์เอสวี อาการ ความรุนแรง การดำเนินการของโรค และความรู้ในการแพร่กระจายเชื้อ (2) ขาดทักษะในการดูแลเพื่อการป้องกัน และการดูแลเมื่อมีความผิดปกติ (3) ขาดความมั่นใจและมีความวิตกกังวลเกี่ยวกับการเกิดการติดเชื้อ (4) ต้องการความมั่นใจในการดูแลต่อที่บ้านภายใต้การให้คำปรึกษาของผู้ให้บริการ (5) ขาดการวางแผนการจำหน่ายและการดูแลอย่างต่อเนื่อง (6) ไม่มีบริการช่องทางการรับยาเฉพาะสำหรับเด็กติดเชื้อและได้รับยาอย่างรวดเร็ว และผู้ให้บริการมีความต้องการ 3 ประเด็น (1) ผู้ดูแลต้องมีความรู้ ทักษะและความมั่นใจในการปฏิบัติตน (2) ผู้ให้บริการต้องจัดบริการที่บ้านเพื่อสร้างความมั่นใจให้ผู้ดูแลเด็กป่วย และให้คำปรึกษานอกเวลาราชการได้ นอกจากนั้น ยังจำเป็นต้องพัฒนาจุดให้บริการในโรงพยาบาล สิ่งอำนวยความสะดวก และการประสานงานส่งต่อผู้ป่วย และ (3) จัดทำแผนการจำหน่วยและติดตามการรักษาผู้ป่วยต่อเนื่องทุกรายจนหายเป็นปกติ และ 2) รูปแบบการจัดการดูแลที่พัฒนาขึ้น มี 3 องค์ประกอบ ได้แก่ บริบทของความเสี่ยง กระบวนการจัดการดูแล และผลลัพธ์ของการจัดการดูแล และ 3) รูปแบบการจัดการดูแลที่พัฒนาขึ้น พบว่า มีความเหมาะสมกับการนำไปใช้ในสถาบันบำราศนราดูร ร้อยละ 89.92