ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคล ขนาดของทีมงานและความขัดแย้งของพยาบาลวิชาชีพในโรงพยาบบาลชุมชน

Abstract

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยพรรณนามีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษา (1) ความขัดแย้งของพยาบาลวิชาชีพในโรงพยาบาลชุมชนและ (2) ความสัมพันธ์ระหว่างปัจยส่วนบุคคล ขนาดของทีมงานและความขัดแย้งของพยาบาลวิชาชีพในโรงพยาบาลชุมชน กลุ่มตัวอย่างที่ศึกษา เป็นพยาบาลวิชาชีพที่มีใบประกอบวิชาชีพการพยาบาลและผคุงครรภ์ชั้นหนึ่งที่ปฏิบัติงานในโรงพยาบาลชุมชนในจังหวัดกระบี่ จำนวน 7 แห่ง จำนวน 152 คน ซึ่งได้จากการสุ่มแบบแบ่งชั้น เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย เป็นแบบสอบถามความขัดเย้งของพยาบาลวิชาชีพที่ผู้วิจัยสร้างขึ้น ตามแนวคิดของราฮิม (Rahim, 2001) ซึ่งได้รับการตรวจสอบความตรงตามเนื้อหาโดยผู้ทรงคุณวุฒิ 5 ท่าน และหาความเที่ยงของแบบสอบถามความขัดแย้งของพยาบาลวิชาชีพ โดยคำนวณค่สัมประสิทธิ์ของครอนบาคได้เท่ากับ 0.82 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเยี่ยงเบนมาตรฐาน สถิติไคสแคว์ และค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน ผลการวิจัยพบว่า (1) ความขัดแย้งของพยาบาลวิชาชีพโดยรวมอยู่ในระดับต่ำ (M = 2.29, S.D. = 0.50 ด้านความขัดแข้งระดับบุคคล มีค่าเฉลี่ยมากที่สุด (M - 2.36, S.D.= 0.68) รองลงมาคือความขัดแย้งระหว่างกลุ่ม (M = 2.35, S.D.= 0.60) และความขัดแย้งภายในกลุ่มมีค่าเฉลี่ยต่ำสุด (M =2. 17, S.D. -0.57) 2) ปัจจัยส่วนบุคคล ด้านอายุ และระยะเวลาการปฏิบัติงาน มีความสัมพันธ์ทางบวกกับความขัดแย้งของพยาบาลวิชาชีพในระดับต่ำมาก (r = 0.17 และ r = 0.18) ตามลำดับ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ส่วนระดับการศึกษา และขนาดของทีมงานไม่มีความสัมพันธ์กับความขัดแย้งของพยาบาลวิชาชีพอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ