ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับความเชื่่อเกี่ยวกับการกินยาในพระสงฆ์อาพาธกลุ่มโรคไม่ติดต่อเรื้อรัง

Abstract

การวิจัยเชิงบรรยายนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาระดับความเชื่อเกี่ยวกับการกินยาของพระสงฆ์อาพาธกลุ่มโรคไม่ติดต่อเรื้อรัง 2) ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่าง อายุ ระดับการศึกษา ภูมิลำเนาระยะเวลาอาพาธ จำนวนของยาที่ได้รับ และการเกิดอาการไม่สุขสบายจากการใช้ยา กับความเชื่อเกี่ยวกับการกินยาของพระสงฆ์อาพาธกลุ่มโรคไม่ติดต่อเรื้อรัง กลุ่มตัวอย่างได้แก่พระสงฆ์อาพาธด้วยโรคเบาหวาน และความดันโลหิตสูงที่มารับบริการผู้ป่วยนอก ณ โรงพยาบาลสงฆ์ จำนวน 370 รูป เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยได้แก่ แบบสอบถาม ประกอบด้วย 2 ส่วน คือ ส่วนที่ 1 แบบบันทึกข้อมูลส่วนบุคคล และส่วนที่ 2 แบบสอบถามความเชื่อเกี่ยวกับการกินยาฉบับภาษาไทย ของยศพล เหลืองโสมนภา ซึ่งพัฒนาจากแบบวัดของ ฮอร์นและคณะ วัดความเชื่อใน 2 กลุ่ม คือ กลุ่มที่ 1 ความเชื่อเกี่ยวกับการกินยาแบบเฉพาะ มี 2 ด้านคือ 1) การรับรู้ความจำเป็นต่อการกินยา 2) ความกังวลจากการกินยา และกลุ่มที่ 2 ความเชื่อเกี่ยวกับการกินยาแบบทั่วไป มี 2 ด้าน คือ 3) การใช้ยามากเกินไป และ4) อันตรายจากการกินยา เป็นมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ ค่าความเที่ยงแบบสอบถามส่วนที่ 2 เท่ากับ 0.798 วิคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติพรรณา ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของสเปียร์แมน ผลการวิจัย พบว่า 1) ความเชื่อเกี่ยวกับการกินยาของพระสงฆ์อาพาธโรคไม่ติดต่อเรื้อรัง อยู่ในระดับไม่เหมาะสม ร้อยละ 56.20 รองลงมาคือระดับเหมาะสมมาก ร้อยละ 43.80 2) ระดับการศึกษา และการเกิดอาการไม่สุขสบายจากการใช้ยา มีความสัมพันธ์ทางบวก กับความเชื่อเกี่ยวกับการกินยาของพระสงฆ์อาพาธกลุ่มโรคไม่ติดต่อเรื้อรังอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (P<0.05) ในขณะที่ระยะเวลาอาพาธมีความสัมพันธ์ทางลบกับความเชื่อเกี่ยวกับการกินยาของพระสงฆ์อาพาธ กลุ่มโรคไม่ติดต่อเรื้อรัง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (P<0.05) ส่วนอายุ จำนวนของยาที่ได้รับ และภูมิลำเนา ไม่มีความสัมพันธ์กับความเชื่อเกี่ยวกับการกินยาของพระสงฆ์อาพาธกลุ่มโรคไม่ติดต่อเรื้อรัง (P>0.05)