ผลการใช้รูปแบบรายงานการส่งเวรด้วยกระบวนการพยาบาลและการบริหารความเสี่ยงต่อความผิดพลาดในการสื่อสาร หอผู้ป่วยทารกแรกเกิดมีปัญหา โรงพยาบาลตำรวจ

Abstract

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลอง มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาความผิดพลาดในการสื่อสารจากการใช้รูปแบบรายงานการส่งเวรที่พัฒนขึ้นด้วยกระบวนการพยาบาลและการบริหารความเสี่ยงหอผู้ป่วยทารกแรกเกิดมีปัญหา โรงพยาบาลตำรวจและรูปแบบเดิม (2) เปรียบเทียบความผิดพลาดในการสื่อสารระหว่างการใช้รูปแบบรายงานการส่งเวรใหม่และรูปแบบเคิม (3) เปรียบเทียบความผิดพลาดในการสื่อสารระหว่างการใช้รูปแบบรายงานการส่งเวรใหม่และรูปแบบเดิม จำแนกตามเวรปฏิบัติงาน และ (4) เปรียบเทียบความผิดพลาดในการสื่อสารระหว่างเวรเช้า เวรบ่าย และเวรดึกจากการใช้รูปแบบรายงานการส่งเวรใหม่และรูปแบบเดิม กลุ่มตัวอย่างเป็นพยาบาลที่ปฏิบัติงานในหอผู้ป่วยทารกแรกเกิดมีปัญหา ได้จากการคัดเลือกแบบเจาะจง จำนวน 10 คน เครื่องมือที่ใช้ในการทดลองได้แก่ (1) รูปแบบรายงานการส่งเวรด้วยกระบวนการ พยาบาล และการบริหารความเสี่ยง (2) โครงการอบรมเชิงปฏิบัติการ และ (3) แบบรายงานความผิดพลาดในการสื่อสาร เครื่องมือวิจัยผ่านการตรวจสอบความตรงตามเนื้อหาจากผู้เชี่ยวชาญ 3 ท่านและหาความเที่ยงของเครื่องมือส่วนที่ 3 โดยการคำนวณหาดัชนีความสอดคล้องตามสูตร ของสก็อทท์ได้เท่ากับ 0.96 วิเคราะห์ข้อมูลโดยการหาความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สถิติที และสถิติการวิเคราะห์ความแปรปรวนแบบทางเดียว ผลการวิจัยพบว่า (1) ความผิดพลาดในการสื่อสาร จากการใช้รูปแบบรายงานการ ส่งเวรด้วยกระบวนการพยาบาลและการบริหารความเสี่ยงและรูปแบบเดิมเท่ากับ 1.46 ครั้ง และ 8.76 ครั้ง ตามลำดับ (2)ความผิดพลาดในการสื่อสารจากการ ใช้รูปแบบรายงานการส่งเวรใหม่น้อยกว่ารูปแบบเคิมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.001 (3) ความผิดพลาดในการสื่อสารจากการใช้รูปแบบรายงานการส่งเวรใหม่ทั้งเวรเช้า เวรบ่าย และเวรดึกน้อยกว่ารูปแบบเดิมอย่งมีนัยสำคัญทงสถิติที่ระดับ 0.001 และ (41) ความผิดพลาดในการสื่อสารจากการใช้รูปแบบรายงานการส่งเรรใหม่และรูปแบบเดิมระหว่างเวรเช้า เวรบ่ายและเวรดึกไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ