การกำจัดตะกั่วจากน้ำเสียสังเคราะห์โดยใช้ถ่านกัมมันต์จากไมยราบยักษ์

Abstract

วัตถุประสงค์ของการวิจัยครั้งนี้เพื่อศึกษา (1) ประสิทธิภาพในการกำจัดตะกั่วจากน้ำเสียสังเคราะห์ด้วยกระบวนการดูดติดผิวโดยใช้ถ่านกัมมันต์ที่ผลิตจากไมยราบยักษ์ และ (2) ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการดูดติดผิวตะกั่วจากน้ำเสียสังเคราะห์ของถ่านกัมมันต์ที่ผลิตจากไมยราบยักษ์ การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงทดลอง โดยทำการศึกษาการกำจัดตะกั่วจากน้ำเสียสังเคราะห์โดยการใช้ถ่านกัมมันต์จากไมยราบยักษ์ที่มีโซเดียมคลอไรด์เป็นตัวกระตุ้น ออกแบบการทดลองแบบทีละเท ซึ่งประกอบด้วยปัจจัย 6 หลัก ได้แก่ อุณหภูมิในการเผา (500-700 องศาเซลเซียส) อัตราส่วนโดยน้ำหนักของสารกระตุ้นต่อถ่านกัมมันต์ (1:0 - 1:2) ความเป็นกรด-ด่างเริ่มต้น (2-9) ระยะเวลา การสัมผัสของถ่านกัมมันต์ (5-120 นาที) ปริมาณถ่านกัมมันต์ (0.05-0.20 กรัมต่อความเข้มข้นตะกั่ว 7.89 มิลลิกรัมต่อลิตร) และความเข้มข้นของสารตะกั่ว (1-20 มิลลิกรัมต่อลิตร) วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และการวิเคราะห์ความแปรปรวน จากผลการวิจัยพบว่า (1) ประสิทธิภาพในการกำจัดตะกั่วจากน้ำเสียสังเคราะห์ด้วยกระบวนการดูดติดผิวโดยใช้ถ่านกัมมันต์ที่ผลิตจากไมยราบยักษ์ ร้อยละ 84-93 และ (2) ปัจจัยทั้ง 6 ที่เกี่ยวข้องมีผลต่อการดูดติดผิวตะกั่วจากน้า เสียสังเคราะห์ของถ่านกัมมันต์ที่ผลิตจากไมยราบยักษ์มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ (p<0.05) อุณหภูมิที่ใช้ในการเผาที่มีค่าไอโอดีนนัมเบอร์สูงที่สุด เท่ากับ 700 องศาเซลเซียส และอัตราส่วนที่เหมาะสมในการใช้โซเดียมคลอไรด์เป็นตัวกระตุ้นเท่ากับ1:1 มีค่าไอโอดีนนัมเบอร์เฉลี่ยสูงที่สุดร้อยละ 542.15 มิลลิกรัมต่อกรัม ความเป็นกรด-ด่างเริ่มต้นที่เหมาะสมในการกา จัดตะกั่วเท่ากับ 9 เวลาที่สัมผัสที่เหมาะสมต่อการดูดติดผิวตะกั่วเท่ากับ 120 นาที มีประสิทธิภาพในการดูดติดผิวเท่ากับ ร้อยละ 90.20 ซึ่งปริมาณถ่านกัมมันต์จากต้นไมยราบยักษ์ ที่เหมาะสมต่อการดูดติดผิวตะกั่วเท่ากับ 0.20 กรัม ด้วยประสิทธิภาพการกำจัดตะกั่ว ร้อยละ 91.88และความเข้มข้นตะกั่วในน้ำเสียหลังผ่านการดูดติดจากถ่านกัมมันต์จากต้นไมยราบยักษ์เท่ากับ 10 มิลลิกรัมต่อลิตร ร้อยละการกำจัด 92.80