Please use this identifier to cite or link to this item:
https://ir.stou.ac.th/handle/123456789/12938Full metadata record
| DC Field | Value | Language |
|---|---|---|
| dc.contributor.advisor | สันทัด ทองรินทร์ | th_TH |
| dc.contributor.author | ธารินี อินทรนันท์, 2530- | th_TH |
| dc.contributor.other | มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. สำนักบัณฑิตศึกษา | th_TH |
| dc.date.accessioned | 2024-11-08T07:25:26Z | - |
| dc.date.available | 2024-11-08T07:25:26Z | - |
| dc.date.issued | 2564 | - |
| dc.identifier.uri | https://ir.stou.ac.th/handle/123456789/12938 | - |
| dc.description | วิทยานิพนธ์ (นศ.ม. (การบริหารกิจการสื่อสาร))--มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช, 2564 | th_TH |
| dc.description.abstract | การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) แนวคิดวิธีการเล่าเรื่องข้ามสื่อสำหรับสร้างความเข้าใจคนพิการทางการเห็น 2) กลยุทธ์การสร้างสรรค์เนื้อหาข้ามสื่อสำหรับสร้างความเข้าใจคนพิการทางการเห็นของละครในโครงการ Drama for AIl เรื่อง ความทรงจำใหม่หัวใจเดิม ของไทยพีบีเอส 3) แนวทางการพัฒนาการเล่าเรื่องข้ามสื่อสำหรับสร้างความเข้าใจคนพิการทางการเห็น การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยการวิเคราะห์เนื้อหาละคร จำนวน 2 ตอน และการเล่าเรื่องข้ามสื่อจำนวน 18 ชิ้นงาน และการสัมภาษณ์เชิงลึกผู้ที่เกี่ยวข้องกับการผลิตละครและการเล่าเรื่องข้ามสื่อของละครในโครงการDrama for AIl เรื่อง "ความทรงจำใหม่หัวใจเดิม" ของไทยพีบีเอส จำนวน 5 คน และผู้ชมทั่วไปละครในโครงการ Drama for AIl เรื่อง "ความทรงจำใหม่หัวใจเดิม" ของไทยพีบีเอส รวมจำนวน 5 คน เครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูล ได้แก่แบบวิเคราะห์เนื้อหาและแบบสัมภาษณ์ วิเคราะห์ข้อมูลโดยการจัดหมวดหมู่เนื้อหาและการสร้างข้อสรุป ผลการวิจัยสรุปได้ว่า 1) แนวคิดวิธีการเล่าเรื่องข้ามสื่อของละครดังกล่าว เน้นออกแบบละครในสื่อหลักให้มีคุณภาพก่อนสื่ออื่น และผู้ผลิตสื่อต้องมีความเข้าใจเนื้อหาทั้งหมด 2) กลยุทธ์การสร้างสรรค์เนื้อหาข้ามสื่อของละครดังกล่าว แบ่งเป็น 3 ขั้นตอน ได้แก่ กระบวนการก่อนการสร้างสรรค์สื่อ คือ ต้องสร้างความเข้าใจที่ถูกต้องเกี่ยวกับคนพิการผู้ผลิตต้องชมละครทั้งเรื่องเพื่อทำความเข้าใจเนื้อเรื่องอย่างละเอียด จากนั้นคัดเลือกประเด็นที่สร้างความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับคนพิการทางการเห็นและเป็นประโยชน์ต่อสังคม แล้วจึงวางแผนการเผยแพร่สื่อตามช่วงเวลาที่เหมาะสม ส่วนขั้นตอนการผลิตสื่อจะเริ่มต้นจากการออกแบบวิธีการ ออกแบบเนื้อเรื่อง แล้วจึงค่อยวางแผน ในการเอาส่วนของเนื้อเรื่องมาใช้ในการส่งเสริมความเข้าใจเกี่ยวกับคนพิการต่อไปเป็นคลิปสั้นๆ โดยเน้นการใช้ผู้เชี่ยวชาญมาให้ความรู้หรืออธิบายเพิ่มเติมเพื่อขยายความ โดยการออกแบบสื่อต้องคำนึงถึงความเหมาะสมของแต่ละแพลตฟอร์ม รวมถึงเลือกใช้ภาพ และตัวหนังสือเด่นๆ เพื่อดึงดูดความสนใจ ส่วนกระบวนการหลังการผลิตสื่อ จะเน้นการเผยแพร่เป็นคลิปวิดีโอเป็นหลัก โดยเน้นเผยแพร่ผ่านเฟซบุ๊กและยูทูบ 3) แนวทางการพัฒนาการเล่าเรื่องข้ามสื่อสำหรับสร้างความเข้าใจคนพิการทางการเห็นคือ การให้ผู้ปฏิบัติงานทุกฝ่ายที่มีส่วนเกี่ยวข้องควรวางแผนร่วมตั้งแต่ต้นทาง โดยควรออกแบบเนื้อหาให้ดีและถูกต้องตั้งแต่บทละคร รวมไปถึงการเล่าเรื่องแบบ ข้ามสื่อไว้ทั้งหมดตั้งแต่ต้น รวมไปถึงควรมีสื่ออำนวยความสะดวกสำหรับคนพิการ ผู้ผลิตสื่อควรศึกษาข้อมูลเกี่ยวกับคนพิการที่ถูกต้อง และควรทำให้ผู้ชมทั่วไปได้ประโยชน์ ไม่ควรนำเสนอแบบยัดเยียดความเข้าใจ ควรทำให้คนคุ้นเคยกับความหลากหลาย และควรสร้างภาพลักษณ์ใหม่ให้คนพิการ ในข้อเท็จจริงตามยุคสมัยใหม่ มีการขยายความเล่าเรื่องข้ามสื่อออกไปให้มากกว่าเนื้อหาของละคร โดยเน้นสร้างความเข้าใจเกี่ยวกับชีวิตประจำวัน เพื่อเป็นความรู้ทั้งกับคนพิการทางการเห็นและคนทั่วไป นำเสนอในรูปแบบบันเทิง นอกเหนือจากนี้ยังควรสื่อสารเพื่อสร้างความเข้าใจให้คนกลุ่มอื่นในสังคม เพราะมีความแตกต่างหลากหลาย อีกทั้งยังควรขยายแพลตฟอร์มการเล่าเรื่องข้ามสื่อมากกว่าสื่อออนไลน์ | th_TH |
| dc.format | application/pdf | en_US |
| dc.language.iso | th | en_US |
| dc.publisher | มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช | th_TH |
| dc.rights | มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช | th_TH |
| dc.rights | Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0) | en_US |
| dc.rights.uri | https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/ | en_US |
| dc.source | Born digital | en_US |
| dc.subject | คนพิการทางการมองเห็น --วิธีสื่อสาร | th_TH |
| dc.subject | รายการโทรทัศน์ | th_TH |
| dc.subject | การเล่าเรื่อง | th_TH |
| dc.title | การเล่าเรื่องข้ามสื่อเพื่อสร้างความเข้าใจคนพิการทางการเห็น กรณีศึกษาละคร ในโครงการ Drama for All เรื่อง ความทรงจำใหม่หัวใจเดิม ของไทยพีบีเอส | th_TH |
| dc.title.alternative | Trans-media storytelling to create understanding of the visually impaired: a case study of the “Kwam Sohngjum Mai Hua Jai Derm” program in Thai Public Broadcasting Service’s “Drama for All” Project | en_US |
| dc.type | Thesis | en_US |
| dc.degree.name | นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต | th_TH |
| dc.degree.level | ปริญญาโท | th_TH |
| dc.degree.discipline | สาขาวิชานิเทศศาสตร์ | th_TH |
| dc.degree.grantor | มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช | th_TH |
| dc.description.abstractalternative | The objectives of this research were to study 1) the concept of trans-media storytelling to build understanding about visually impaired people; 2) trans-media content creation strategies used to build understanding about visually impaired people through the TV drama, “Kwam Sohngjum Mai Hua Jai Derm” which was part of Thai Public Broadcasting Service (Thai PBS)’s “Drama for All” project; 3) Approaches for developing better trans-media storytelling methods to build understanding about people with visual disabilities. This was qualitative research based on content analysis of 2 episodes of the TV drama and 18 trans-media storytelling pieces, along with in-depth interviews with 10 key informants, consisting of 5 people involved with TV drama production and associated trans-media storytelling production for the “Kwam Sohngjum Mai Hua Jai Derm” program that was part of Thai PBS’s “Drama for All” project, and 5 ordinary viewers of the program. The data collection tools were a content analysis form and an interview form. Data were analyzed by identifying themes, grouping similarities and forming conclusions. The results showed that 1) in the case of the drama studied, the trans-media storytelling concept focused on first designing the TV drama to have good quality in the primary medium first before producing other media pieces. The individuals producing each piece had to have a good understanding of the entire content. 2) The trans-media content creation strategies were in 3 stages. First, pre-production stage, everyone involved had to get a good understanding about visually impaired people. The media producers had to watch the entire TV drama program to get a detailed understanding of the story and content. Then they had to select topics that could be used to build knowledge and understanding about visually impaired people that would be of benefit to society. After that they could make plans to broadcast the media at appropriate times. For the media production stage, it started with method design and content design, followed by actual planning to take certain parts of the drama program to use in making short video clips that would help promote a better understanding of the lives of people with visual disabilities, with an emphasis on inviting experts to inform the audience and explain additional points that expanded on topics in the story. The media design had to take into account the suitability for each platform, and the designers had to choose attention-grabbing images and striking text to spark the audience’s interest. The final stage of post-production mainly emphasized broadcasting video clips on Facebook and Youtube. 3) Recommended approaches for development are to make sure that everyone involved in trans-media storytelling joins together and participates in the planning process from the start, so that the subject matter is designed well and accurately, from the script writing up to all the necessary steps in trans-media storytelling. There should also be facilitating media for the disabled. The media producers should first gain an accurate understanding of people with disabilities and should also make sure that all ordinary people benefit from the media. Information should be presented in a way that does not try to cram or force an understanding. It should just make people more familiar with diverse ways of living and should create a new image of differently abled people based on modern facts. Trans-media storytelling should be expanded beyond the bounds of just what happened within the TV drama. It should create an understanding of different facets of daily life and should inform and educate both people who are visually impaired and the ordinary viewing public. It can be presented in the form of entertainment. In addition, the messages transmitted should build understanding among other diverse groups in society, because there are many differences in people in the world. The platforms used for trans-media storytelling should include more than just online media. | en_US |
| dc.contributor.coadvisor | มนวิภา วงรุจิระ | th_TH |
| Appears in Collections: | Comm-Theses | |
Files in This Item:
| File | Description | Size | Format | |
|---|---|---|---|---|
| FULLTEXT.pdf | เอกสารฉบับเต็ม | 12.38 MB | Adobe PDF | View/Open |
This item is licensed under a Creative Commons License
