ปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจไปทำงานต่างประเทศของแรงงานไทยในภาคเหนือ หลังสถานการณ์โควิด-19

Abstract

การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา (1) ระดับการตัดสินใจไปทำงานต่างประเทศของแรงงานไทยในภาคเหนือ หลังสถานการณ์โควิด-19 (2) เปรียบเทียบการตัดสินใจไปทำงานต่างประเทศของแรงงานไทยในภาคเหนือ หลังสถานการณ์โควิด-19 จำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคล (3) วิเคราะห์ปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจไปทำงานต่างประเทศของแรงงานไทยในภาคเหนือ หลังสถานการณ์โควิด-19การศึกษานี้เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ ประชากร คือแรงงานไทยในภาคเหนือที่มีอายุ 20 ปี ขึ้นไป และเคยเดินทางไปทำงานต่างประเทศ ผ่านสำนักงานจัดหางานทั้ง 17 จังหวัดในภาคเหนือ ซึ่งไม่ทราบจำนวนที่แน่นอน กำหนดกลุ่มตัวอย่างโดยใช้สูตรของคอแครน ได้ขนาดกลุ่มตัวอย่างทั้งหมด จำนวน 384 คน สุ่มตัวอย่างแบบสะดวก แต่หลังจากเก็บรวบรวมข้อมูลได้แบบสอบถามสมบูรณ์ 295 ฉบับ ทำให้ขนาดตัวอย่างเป็น 295 คน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล คือ แบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ และค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าที การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว และการวิเคราะห์การถดถอยเชิงพหุคูณ ผลการศึกษาพบว่า (1) การตัดสินใจไปทำงานต่างประเทศของแรงงานไทยในภาคเหนือ หลังสถานการณ์โควิด-19 โดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด (2) แรงงานไทยในภาคเหนือที่มีความแตกต่าง ด้านระดับการศึกษา และรายได้ที่คาดหวังต่อเดือน พบว่ามีระดับการตัดสินใจไปทำงานต่างประเทศ หลังสถานการณ์โควิด-19 แตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 (3) ปัจจัยจิตวิทยา ได้แก่ แรงจูงใจทางเศรษฐกิจ และการรับรู้การทำงานต่างประเทศมีผลต่อการตัดสินใจไปทำงานต่างประเทศของแรงงานไทยในภาคเหนือ หลังสถานการณ์โควิด – 19 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ที่ระดับ 0.05 และสามารถร่วมอธิบายการผันแปรของการตัดสินใจไปทำงานต่างประเทศของแรงงานไทยในภาคเหนือ หลังสถานการณ์โควิด -19 คิดเป็นร้อยละ 63.30