ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับประสิทธิผลการปฏิบัติงานของข้าราชการกรมสวัสดิการและคุ้มครองแรงงาน

Abstract

การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับประสิทธิผลการปฏิบัติงาน ของข้าราชการกรมสวัสดิการและคุ้มครองแรงงาน (2) ศึกษาระดับประสิทธิผลการปฏิบัติงานของข้าราชการ กรมสวัสดิการและคุ้มครองแรงงาน (3) แสวงหาแนวทางส่งเสริม ปัจจัยแรงจูงใจที่มีผลต่อประสิทธิผลการปฏิบัติงานของข้าราชการกรมสวัสดิการและคุ้มครองแรงงานการศึกษานี้เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ ที่มีรูปแบบการศึกษาเชิงสำรวจ ประชากรที่ศึกษา คือข้าราชการกรมสวัสดิการและคุ้มครองแรงงาน จำนวน 1,051 คน กำหนดขนาดกลุ่มตัวอย่าง ได้จำนวน 290 คน โดยใช้สูตรทาโรยามาเน ด้วยการสุ่มแบบชั้นภูมิและสุ่มตัวอย่างแบบเป็นระบบเครื่องมือที่ใช้ในการศึกษา คือแบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลแบ่งออกเป็น 2 ส่วน ประกอบด้วย สถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ค่าความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สถิติเชิงอนุมาน ได้แก่ ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ แบบเพียร์สันผลการศึกษาพบว่า (1) ปัจจัยจูงใจในการปฏิบัติงานมีความสัมพันธ์กับประสิทธิผล ในการปฏิบัติงาน ของข้าราชการกรมสวัสดิการและคุ้มครองแรงงาน อยู่ในระดับปานกลาง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ที่ระดับ 0.01 (2) ปัจจัยค้ำจุนในการปฏิบัติงานมีความสัมพันธ์กับประสิทธิผลในการปฏิบัติงานของข้าราชการกรมสวัสดิการและคุ้มครองแรงงาน อยู่ในระดับปานกลาง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 (3) ระดับประสิทธิผลการปฏิบัติงานของข้าราชการกรมสวัสดิการและคุ้มครองแรงงาน อยู่ในระดับมากที่สุด และแนวทางส่งเสริมปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับประสิทธิผลการปฏิบัติงานของข้าราชการกรมสวัสดิการและคุ้มครองแรงงาน ข้อเสนอแนะ คือ ผู้บริหารควรมีการกำหนดนโยบายส่งเสริมความก้าวหน้าในหน้าที่การงาน ของบุคลากร และกำหนดนโยบายการปรับค่าตอบแทนในการทำงานที่เหมาะสม เพื่อเป็นปัจจัยแรงจูงใจให้การทำงานมีประสิทธิผลในอนาคต