สิทธิเสรีภาพในการพกพาอาวุธปืนเพื่อป้องกันตัวในที่สาธารณะ ศึกษาเปรียบเทียบกฎหมายไทยและสหรัฐอเมริกา

Abstract

การศึกษาค้นคว้าอิสระนี้มีวัตถุประสงค์ (1) ศึกษาแนวคิด ทฤษฎี ที่เกี่ยวข้องกับสิทธิเสรีภาพในการป้องกันตัวตามรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2560 (2) ศึกษากฎหมายเกี่ยวกับสิทธิเสรีภาพในการพกพาอาวุธปืนเพื่อป้องกันตัวในที่สาธารณะ ตามพระราชบัญญัติอาวุธปืน เครื่องกระสุนปืน วัตถุระเบิด และดอกไม้เพลิง พ.ศ. 2490 และกฎหมายของประเทศสหรัฐอเมริกา (3) วิเคราะห์ปัญหาเกี่ยวกับสิทธิเสรีภาพของประชาชนในการพกพาอาวุธปืนเพื่อป้องกันตัวในที่สาธารณะของประเทศไทย (4) ศึกษาถึงแนวทางในการแก้ไขกฎหมายในการพกพาอาวุธปืนเพื่อป้องกันตัวในที่สาธารณะ การศึกษาค้นคว้าอิสระนี้เป็นการวิจัยทางนิติศาสตร์ โดยการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยใช้วิธีการค้นคว้าและวิจัยเชิงเอกสาร โดยทำการศึกษาจากตัวบทกฎหมาย ตำรากฎหมาย ความเห็นทางกฎหมาย ตลอดจนคำสั่ง คำพิพากษาของศาล บทความวิชาการ วารสารทางวิชาการ วิทยานิพนธ์ งานวิจัย รวมทั้งฐานข้อมูลทางอิเล็กทรอนิกส์ต่างๆ และทำการศึกษาเปรียบเทียบ และนำเสนอผลการศึกษาในเชิงพรรณนา ผลการศึกษาพบว่า (1) การป้องกันตัวของประชาชนเป็นสิทธิเสรีภาพตามรัฐธรรมนูญ แห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2560 (2) ในประเทศไทย การพกพาอาวุธปืนเพื่อป้องกันตัวในที่สาธารณะ จะต้องขอใบอนุญาตพกพาอาวุธปืนติดตัว ตามพระราชบัญญัติอาวุธปืน เครื่องกระสุนปืน วัตถุระเบิด และดอกไม้เพลิง พ.ศ. 2490 และสำหรับสหรัฐอเมริกา ในมลรัฐนิวยอร์ก จะต้องขอใบอนุญาตพกพาอาวุธปืนตามกฎหมายแห่งมลรัฐเช่นเดียวกัน (3) มีปัญหาเกี่ยวกับการให้ดุลพินิจของเจ้าพนักงานในการจำกัดสิทธิเสรีภาพในการพกพาอาวุธปืนเพื่อป้องกันตัวในที่สาธารณะ และปัญหาหลักเกณฑ์การออกใบอนุญาตพกพาอาวุธปืนเพื่อป้องกันตัวในที่สาธารณะ (4) เสนอแนวทางแก้ไขกฎหมายโดยการมีบทบัญญัติเป็นการเพิ่มสิทธิเสรีภาพของประชาชนในการพกพาอาวุธปืนเพื่อป้องกันตัวในที่สาธารณะ และเพิ่มเติมบทบัญญัติของกฎหมายเกี่ยวกับหลักเกณฑ์การออกใบอนุญาตพกพาอาวุธปืนเพื่อป้องกันตัวในที่สาธารณะ