ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการพัฒนางานประจำสู่งานวิจัยของพยาบาลวิชาชีพในโรงยาบาลสังกัดกรมการแพทย์ กระทรวงสาธารณสุข เขตกรุงเทพมหานคร

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการพัฒนางานประจำ สู่งานวิจัยของพยาบาลวิชาชีพ ในโรงพยาบาล สังกัดกรมการแพทย์ กระทรวงสาธารณสุขเขตกรุงเทพมหานคร กลุ่มตัวอย่างเป็นพยาบาลวิชาชีพ ที่ปฏิบัติงานในโรงพยาบาลทั่วไป สังกัดกรมการแพทย์ กระทรวงสาธารณสุข เขตกรุงเทพมหานคร 3 แห่ง จำนวน 289 คน เครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูลซึ่งผู้วิจัยสร้างขึ้นประกอบด้วย 1) แบบสอบถามการพัฒนางานประจำสู่งานวิจัย เป็นข้อคำถามแบบเลือกตอบและคำถามปลายเปิด จำนวน 7 ข้อ 2) แบบวัดทัศนคติต่อการพัฒนางานประจำสู่งานวิจัย และ 3) แบบวัดการรับรู้สิ่งเอื้ออำนวยในการพัฒนางานประจำสู่งานวิจัย ซึ่งเป็นแบบวัดแบบบิเคิร์ต 5 ระดับมี จำนวน 23 ข้อ และ 31 ข้อ ตามลำคับ ตรวจสอบความตรงตามเนื้อหาโดยผู้ทรงคุณวุฒิ 7 ท่าน ค่าความเที่ยงของแบบวัดทัศนคติต่อการพัฒนางานประจำ สู่งานวิจัยเท่ากับ 0.84 และแบบวัดการรับรู้สิ่งเอื้ออำนวยในการพัฒนางานประจำสู่งานวิจัย เท่ากับ 0.94 ตามลำดับ วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา และสถิติถดถอยโลจีสติค ผลการวิจัยพบว่าพยาบาลวิชาชีพ ในโรงพยาบาลสังกัดกรมการแพทย์ กระทรวง สาธารณสุข เขตกรุงเทพมหานคร มีอายุเฉลี่ย 38.14 ปี ร้อยละ 85.1 สำเร็จการศึกษาระดับปริญญาตรีและร้อยละ 14.2 สำเร็จการศึกษาระดับปริญญาโท เคยทำการพัฒนางานประจำสู่งานวิจัย ร้อยละ 51.9 ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการพัฒนางานประจำสู่งานวิจัยของพยาบาลวิชาชีพ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ได้แก่ ระดับการศึกษา มีค่า Odd ratio = 4.64 (95% CI 1.93-11.15) และ ทัศนคติต่อการพัฒนางานประจำสู่งานวิจัยโดยมีค่า Odd ratio = 2.93 (95% CI 1.24-6.91) ตามลำดับ